Opinie czytelników
Podsumowanie:Maksyma Wyznawcy, ważnego ojca kościoła wschodniego, koncentrując się na jego teologicznych spostrzeżeniach i wpływie. Maksyma Wyznawcy, ważnego ojca kościoła wschodniego, koncentrując się na jego teologicznych spostrzeżeniach i wpływie. Jest znana ze swojej naukowości i kompleksowości, co czyni ją cennym źródłem dla osób zainteresowanych myślami Maksyma, chociaż jej wysoka cena może zniechęcić przypadkowych czytelników.
Zalety:Maksyma Wyznawcy, wysokie standardy naukowe, cenne dla zrozumienia jego teologii i kontekstu historycznego, zawiera kluczowe prace i eseje na temat jego wpływu.
Wady:Wysoka cena może być zaporowa dla zwykłych czytelników, niektóre prace przypisywane Maksymowi mogą nie być jego autorstwa, ograniczona wcześniejsza dostępność jego pism w języku angielskim.
(na podstawie 2 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
The Oxford Handbook of Maximus the Confessor
Zawartość książki:
Maksym Wyznawca (ok. 580-662) stał się jedną z najczęściej dyskutowanych postaci we współczesnych badaniach patrystycznych. Wynika to częściowo ze stosunkowo niedawnego odkrycia i krytycznego wydania jego dzieł w różnych gatunkach, w tym O życiu ascetycznym, Cztery wieki o miłości, Dwa wieki o teologii i Wcieleniu, O "Ojcze nasz", dwie oddzielne Księgi trudności, skierowane do Jana i Tomasza, Pytania i wątpliwości, Pytania do Talassiusa, Mistagogia oraz Krótkie prace teologiczne i polemiczne.
Wpływ tych dzieł sięgał daleko poza grecki Wschód, z jego zaangażowaniem w zachodni opór wobec herezji cesarskiej, zwłaszcza na Synodzie Laterańskim w 649 roku. Wraz z papieżem Marcinem I (649-53 n.e.), Maksym Wyznawca i jego krąg byli najgłośniejszymi przeciwnikami wprowadzenia przez Konstantynopol doktryny monoteletyzmu. Spór o liczbę woli w Chrystusie stał się rywalizacją między rządem cesarskim i kościołem w Konstantynopolu z jednej strony, a biskupem Rzymu w porozumieniu ze wschodnimi mnichami, takimi jak Maksym, Jan Moschus i Sofroniusz, z drugiej strony, o prawo do definiowania ortodoksji. Zrozumienie trudnych relacji między kościołem a państwem w tym niespokojnym okresie u schyłku późnej starożytności jest konieczne, aby w pełni docenić wkład Maksyma w tę kontrowersję.
Redaktorzy tego tomu przedstawiają polityczne i historyczne tło działalności Maksymusa, a także podsumowanie jego osiągnięć w sferze teologii i filozofii, zwłaszcza neoplatonizmu i arystotelizmu.
