Okrutny optymizm

Opinie czytelników

Książka „Okrutny optymizm” autorstwa Lauren Berlant przedstawia prowokującą do myślenia eksplorację przecięcia między afektem, pożądaniem i warunkami społeczno-ekonomicznymi. Podczas gdy wielu czytelników uważa jej spostrzeżenia i analizy za urzekające i stymulujące intelektualnie, inni krytykują jej gęsty styl pisania i skupienie się na niejasnych odniesieniach, co utrudnia niektórym zaangażowanie się w materiał.

⬤ Porywające i prowokujące do myślenia spostrzeżenia na temat ludzkiego doświadczenia i warunków społecznych.
⬤ Oferuje nowy nurt kulturowy i ponownie rozważa przywiązanie do pojęcia „dobrego życia”.
⬤ Niektóre rozdziały dostarczają głębokich odkryć i innowacyjnych perspektyw na znane tematy.
⬤ Analiza Berlanta jest ceniona za oryginalność i głębię, szczególnie w kontekście teorii afektu i zmieniających się warunków życia.

⬤ Gęsty, ezoteryczny styl pisania, który może być niedostępny dla osób niebędących ekspertami.
⬤ Silne poleganie na niejasnych odniesieniach literackich i artystycznych, przez co stanowi wyzwanie dla czytelników niezaznajomionych z nimi.
⬤ Niektóre recenzje wskazują, że książka mogłaby być znacznie krótsza i nadal zachowałaby swój wpływ.
⬤ Krytyka zbyt akademickiego lub żargonowego charakteru, co prowadzi do braku jasności w przekazywaniu oryginalnych pomysłów.

(na podstawie 24 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Cruel Optimism

Zawartość książki:

Relacja okrutnego optymizmu istnieje, gdy coś, czego pragniesz, jest w rzeczywistości przeszkodą dla twojego rozkwitu. Oferując śmiałe nowe sposoby pojmowania teraźniejszości, Lauren Berlant opisuje okrutny optymizm, który dominuje od lat 80.

XX wieku, gdy socjaldemokratyczna obietnica okresu powojennego w Stanach Zjednoczonych i Europie wycofała się. Ludzie pozostali przywiązani do nieosiągalnych fantazji o dobrym życiu - z jego obietnicami mobilności w górę, bezpieczeństwa pracy, równości politycznej i społecznej oraz trwałej intymności - pomimo dowodów na to, że liberalno-kapitalistyczne społeczeństwa nie mogą już liczyć na zapewnienie jednostkom możliwości, aby ich życie "do czegoś się składało". "Twierdząc, że historyczna teraźniejszość jest postrzegana afektywnie, zanim zostanie zrozumiana w jakikolwiek inny sposób, Berlant śledzi afektywne i estetyczne reakcje na dramaty dostosowania, które rozwijają się wśród mówienia o niepewności, nieprzewidywalności i kryzysie.

Sugeruje, że nasza rozciągnięta teraźniejszość charakteryzuje się nowymi trybami czasowości i wyjaśnia, dlaczego teoria traumy - skupiająca się na reakcjach na wyjątkowe wydarzenie, które burzy zwyczajność - nie jest przydatna do zrozumienia sposobów, w jakie ludzie dostosowują się z czasem, gdy sam kryzys staje się zwyczajny. Okrutny optymizm to niezwykła afektywna historia teraźniejszości.