Okrutni Łowcy: Ss-Sonderkommando Dirlewanger - najbardziej znana jednostka antypartyzancka Hitlera

Opinie czytelników

Książka zawiera szczegółowe, choć suche, badanie SS Sonderkommando Dirlewanger, koncentrując się na ich historii i działaniach podczas II wojny światowej. Recenzenci chwalą ją za szerokie wykorzystanie danych archiwalnych, oferując unikalny wgląd w mało znany aspekt nazistowskich okrucieństw. Wielu czytelników uznało jednak, że brakuje jej głębi narracji i osobistych relacji, co czyni ją trudną lekturą dla tych, którzy szukają bardziej wciągającej narracji historycznej.

⬤ Zapewnia niezwykły wgląd w nazistowską machinę zabijania, w szczególności działania Brygady Dirlewangera.
⬤ Obszerne badania archiwalne i szczegóły faktograficzne.
⬤ Zawiera rzadkie fotografie i materiały źródłowe, które zwiększają zrozumienie tematu.
⬤ Uznawana za ostateczną pracę na temat Dirlewanger w języku angielskim ze względu na jej kompleksowy charakter.

⬤ Styl pisania jest często opisywany jako suchy i pozbawiony zaangażowania narracyjnego.
⬤ Niewiele osobistych relacji lub wglądów w charakter i motywacje Dirlewangera.
⬤ Niektórzy czytelnicy uważali, że informacje są zbyt skoncentrowane na nazwiskach, stopniach i medalach, a nie na znaczącej historii.
⬤ Brak relacji z pierwszej ręki lub raportów terenowych, co zmniejsza emocjonalny wpływ wydarzeń historycznych.

(na podstawie 37 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Cruel Hunters: Ss-Sonderkommando Dirlewanger Hitler's Most Notorious Anti-Partisan Unit

Zawartość książki:

To brutalna historia - ale z perspektywy pięćdziesięciu lat - niezwykle wciągająca. Jest to również nieprzemijająca lekcja, że jednostka wojskowa, utworzona w ramach złej ideologii, dowodzona przez wyrzutka społecznego i złożona z bezwzględnych przestępców, sprowadzi się do najniższego wspólnego mianownika - nienawiści.

Batalion Dirlewanger, znany również jako "Sonderkommando (specjalne komando) Dirlewanger", był prawdopodobnie najmniej znaną, ale jednocześnie najbardziej znaną niemiecką jednostką antypartyzancką SS podczas II wojny światowej. Niemieccy korespondenci propagandowi i fotografowie wojenni nie śledzili ich działań. I nie bez powodu.

Wszędzie tam, gdzie działała jednostka Dirlewangera - nazwana tak na cześć Oskara Dirlewangera i przez niego dowodzona - korupcja i gwałty stanowiły codzienną część życia, a masowe rzezie, pobicia i grabieże były na porządku dziennym. Utworzona jako batalion skazanych kłusowników w 1940 roku, jednostka działała w Polsce do 1942 roku, pilnując Żydów w obozach pracy przymusowej i uprzykrzając życie Polakom w Lublinie i Krakowie.

Stamtąd Dirlewanger spędził dwa lata walcząc z partyzantami w centralnej Rosji, nie dając żadnej kwatery i nie oczekując żadnej w zamian, podczas zaciekłych walk z nieuchwytnym wrogiem pośród niegościnnych bagien i ponurych lasów. W 1944 roku Dirlewanger spustoszył Warszawę podczas Powstania Polskiego, po czym przeniósł się na Słowację, by stłumić tam kolejną rebelię. Pod koniec wojny jednostka, która była teraz dywizją, walczyła o życie na południe od Berlina przeciwko Armii Radzieckiej.

Średniowieczna w swoim spojrzeniu na wojnę i z pewnością nie wskazująca na wiele niemieckich formacji wojskowych, jednostka ta pozostaje jednak odzwierciedleniem części ludzkości oszalałej w piekle II wojny światowej na froncie wschodnim. Rozmiar: 6 x 9 cali, ponad 50 czarno-białych fotografii, mapy, pełne adnotacje.