Okropny potwór i jego złe stosunki: Podatki, wydatki i Wielka Brytania, 1707-2021

Opinie czytelników

Książka zawiera dogłębną analizę ekonomicznego funkcjonowania unii brytyjskiej od 1707 r. do chwili obecnej, podkreślając wyzwania związane z poborem i dystrybucją podatków. Łączy dowody historyczne ze współczesnym znaczeniem, dzięki czemu jest odpowiednia zarówno dla czytelników ogólnych, jak i naukowców.

Książka jest dobrze zbadana i prezentuje oryginalny materiał, szczególnie w XVIII i XIX wieku. Jest napisana w interesującym stylu, z ograniczonym wykorzystaniem statystyk dla czytelności, dzięki czemu jest dostępna dla niespecjalistów. Oferuje spójną analizę kwestii związanych z opodatkowaniem i decentralizacją w Wielkiej Brytanii.

Niektórzy czytelnicy mogą uznać ograniczoną analizę statystyczną książki za niewystarczającą, a w ogólnej narracji dostrzegalna jest marginalizacja Walii. XX-wieczna dyskusja jest mniej oryginalna i może być znana tym, którzy są już zaznajomieni z tematem.

(na podstawie 2 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Dreadful Monster and Its Poor Relations: Taxing, Spending and the United Kingdom, 1707-2021

Zawartość książki:

„Nieoceniony elementarz niektórych napięć leżących u podstaw współczesnej debaty politycznej” Financial Times.

Postrzeganie Wielkiej Brytanii jako starożytnego, organicznego i rozsądnie zarządzanego miejsca, w uderzającym kontraście do konwulsji innych krajów europejskich, zawsze było ważną częścią brytyjskiego wizerunku. Jednak, jak pokazuje Julian Hoppit w tej fascynującej i zaskakującej książce, pod powierzchnią samozadowolenia Wielka Brytania była w rzeczywistości w ciągłym, często bardzo napiętym sporze z samą sobą o to, jak powinna być zarządzana i, co najważniejsze, kto powinien za co płacić.

Książka czerpie swój argument z XVIII-wiecznej kreskówki, która pokazuje państwo centralne jako „strasznego potwora”, obżerającego się przy stole wszystkimi podatkami, które może zagarnąć. W międzyczasie „biedne związki” - Szkocja, Walia i Irlandia, zarówno biedne z powodu podatków, jak i biedne w sensie potrzeby specjalnego traktowania - są postrzegane w Londynie jako niekończący się „drenaż państwa”. Przy drastycznie różnych poziomach dobrobytu, populacji, przemysłu, rolnictwa i dostępności między różnymi narodami Wielkiej Brytanii, jaka jest sprawiedliwa podstawa do płacenia za państwo?