Okręty podwodne 2 wojny światowej

Oryginalny tytuł:

Submarines of the World War 2

Zawartość książki:

Niemcy wykorzystały okręty podwodne w Bitwie o Atlantyk, próbując odciąć brytyjskie szlaki zaopatrzeniowe poprzez zatopienie większej liczby statków handlowych, niż Wielka Brytania była w stanie zastąpić. Chociaż U-Booty zniszczyły znaczną liczbę statków, strategia ta ostatecznie zawiodła.

Chociaż U-Booty zostały zmodernizowane w latach międzywojennych, główną innowacją była ulepszona komunikacja i szyfrowanie, co pozwoliło na taktykę masowego ataku morskiego. Do końca wojny prawie 3000 alianckich statków (175 okrętów wojennych, 2825 statków handlowych) zostało zatopionych przez U-Booty. Cesarska Japońska Marynarka Wojenna dysponowała najbardziej zróżnicowaną flotą okrętów podwodnych spośród wszystkich flot, w tym załogowymi okrętami torpedowymi Kaiten, średnimi okrętami podwodnymi (klasy A Ko-hyoteki i Kairyu), okrętami podwodnymi średniego zasięgu, specjalnie zbudowanymi zaopatrzeniowymi okrętami podwodnymi i okrętami podwodnymi floty dalekiego zasięgu.

Posiadali również okręty podwodne o największej prędkości zanurzania (okręty podwodne klasy I-201) oraz okręty podwodne, które mogły przewozić wiele samolotów (okręty podwodne klasy I-400). Były również wyposażone w jedną z najbardziej zaawansowanych torped tego konfliktu, napędzaną tlenem Typ 95.