Ocena:
Recenzje książki „Ojos Azules” autorstwa Toni Morrison podkreślają jej imponującą narrację, która porusza tematy standardów piękna, rasizmu, klasizmu w społeczności afroamerykańskiej oraz trudności, z jakimi borykają się kobiety. Wielu recenzentów chwali styl pisania Morrison i emocjonalną głębię opowieści, jednocześnie zwracając uwagę na złożoność jej struktury. Niektórzy jednak wspominają o początkowych trudnościach w zrozumieniu narracji ze względu na jej nieliniowy przebieg i podwójną perspektywę.
Zalety:Dogłębnie zbadane tematy standardów piękna i klasycyzmu, wciągająca emocjonalna narracja, piękna proza, mocny komentarz społeczny, wciągająca fabuła i polecana jako ważna lektura dla zrozumienia doświadczeń Afroamerykanów.
Wady:Początkowe trudności w zrozumieniu ze względu na nielinearną narrację i wielu narratorów, niektórzy recenzenci uważali, że nie jest tak silny jak inne dzieła Morrison i może nie rezonować w równym stopniu ze wszystkimi odbiorcami.
(na podstawie 24 opinii czytelników)
Toni Morrison, laureatka Literackiej Nagrody Nobla z 1993 roku, przyjmuje rzeczywistość nieszczęśliwej małej dziewczynki jako punkt wyjścia do poruszenia takich tematów, jak koncepcja narzuconego piękna, kobiecy głos i okrojone dzieciństwo, i osiąga to dzięki historii, która jest jednocześnie surowa i zachwycająca.
Pecola to mała dziewczynka, która mieszka z rodzicami i ma kuzynkę o imieniu Claudia. Lubi lalki i nagietki, których nie lubi nikt poza nią. Pecola jest czarna i uważa, że jest brzydka, ponieważ nie wygląda jak Shirley Temple. I ma sztuczkę, aby zniknąć, gdy jej rodzice się kłócą lub jej ojciec przeszkadza jej w nocy: myśli, że ma piękne niebieskie oczy, że wszyscy podziwiają jej piękno i że inne dziewczyny jej zazdroszczą. Ale to marzenie nigdy się nie spełni, a Pecola pozostanie uwięziona w smutnym życiu, które otrzymała.
OPIS EN ESPAÑOL
Krajowy bestseller, od uznanego laureata Nagrody Nobla - potężne badanie naszej obsesji na punkcie piękna i konformizmu, które zadaje pytania o rasę, klasę i płeć z charakterystyczną subtelnością i wdziękiem.
W uznanej pierwszej powieści Morrison, Pecola Breedlove - 11-letnia czarnoskóra dziewczynka w Ameryce, której miłość do blond, niebieskookich dzieci może zniszczyć wszystkie inne - modli się, aby jej oczy zmieniły kolor na niebieski: aby była piękna, aby ludzie na nią patrzyli, aby jej świat był inny. Jest to opowieść o koszmarze w sercu jej tęsknoty i tragedii jego spełnienia.
Tutaj pisarstwo Morrison jest „tak precyzyjne, tak wierne mowie i tak naładowane bólem i cudem, że powieść staje się poezją” (The New York Times).
