Jazz

Opinie czytelników

Recenzje „Jazzu” Toni Morrison ujawniają podzielone opinie na temat przystępności i głębi powieści. Wielu czytelników docenia poetycką prozę Morrison i bogatą, wielowarstwową fabułę, która zgłębia tematy miłości, niewierności i tożsamości rasowej w Harlemie lat dwudziestych. Niektórzy jednak uważają, że struktura i styl narracji stanowią wyzwanie, przez co lektura może wydawać się chaotyczna lub trudna. Mimo to książka jest chwalona za wgląd w kulturę i emocjonalny rezonans.

⬤ Poetycka i liryczna proza, która oddaje istotę jazzu i złożonych emocji.
⬤ Bogata eksploracja tematów takich jak miłość, niewierność i tożsamość rasowa.
⬤ Umiejętne przedstawienie życia Harlemu lat 20. i kontekstu kulturowego.
⬤ Oferuje nowe spostrzeżenia po ponownym przeczytaniu, ujawniając głębsze warstwy i powiązania.
⬤ Postacie są przedstawione w zniuansowany i empatyczny sposób.

⬤ Niektórzy czytelnicy uważają styl narracji za trudny do naśladowania, a strukturę za zagmatwaną.
⬤ Złożoność książki może być zniechęcająca dla osób niezaznajomionych z twórczością Morrison lub literaturą jazzową.
⬤ Mieszane opinie na temat emocjonalnego zaangażowania w bohaterów; podczas gdy wielu czuło się związanych, inni czuli się oderwani.
⬤ Niektóre egzemplarze miały problemy fizyczne, takie jak brak stron lub adnotacje, które wpływały na wrażenia z czytania.

(na podstawie 182 opinii czytelników)

Zawartość książki:

Od uznanego laureata Nagrody Nobla, namiętna, głęboka historia miłości i obsesji, która przenosi nas w czasie, gdy narracja składa się z emocji, nadziei, lęków i głębokich realiów czarnego miejskiego życia. Z przedmową autora.

"Tak bogata w tematy i poetyckie obrazy jak jej nagrodzona Pulitzerem Umiłowana.... Morrison wyczarowuje rękę niewolnictwa na pokoleniu jazzowym Harlemu. Im więcej słuchasz, tym bardziej pragniesz usłyszeć." -- Glamour

Zimą 1926 roku, kiedy wszyscy widzą tylko dobre rzeczy przed sobą, Joe Trace, sprzedawca produktów kosmetycznych Cleopatra w średnim wieku, strzela do swojej nastoletniej kochanki. Podczas pogrzebu żona Joe, Violet, atakuje zwłoki dziewczyny. Ta powieść "przekształca znany refren o porzuconej miłości w odważny, podtrzymujący czas samopoznania i odkrywania. Jej rytm jest zaraźliwy" ("People").

Autorka wyczarowuje światy z pełnym autorytetem i nie ukrywa swojej złości z powodu niesprawiedliwości wobec czarnoskórych kobiet". -- The New York Times Book Review.