Ogromne drobiazgi

Opinie czytelników

Tremendous Trifles autorstwa G.K. Chestertona to zbiór krótkich esejów, które łączą w sobie kapryśne pisanie, humor i wnikliwe obserwacje na różne tematy. Podczas gdy wielu czytelników uważa eseje za wciągające i pełne mądrości, niektórzy krytykują drobny druk i okazjonalne przestarzałe odniesienia, które mogą nie współgrać ze wszystkimi odbiorcami.

Książka wypełniona jest charakterystycznym dla Chestertona kaprysem i humorem, dzięki czemu jest zabawna i prowokująca do myślenia. Eseje są krótkie, co pozwala na szybkie sesje czytania, a pisanie jest opisywane jako ciepłe i wnikliwe. Książka jest postrzegana jako świetne wprowadzenie do twórczości Chestertona, atrakcyjne zarówno dla długoletnich fanów, jak i nowych czytelników. Wielu czytelników docenia ponadczasową mądrość i wciągający styl.

Niektórzy czytelnicy stwierdzili, że druk jest zbyt mały i niewygodny do czytania. Kilka esejów zawierało przestarzałe odniesienia kulturowe, które mogą nie być dobrze odbierane przez współczesnych czytelników. Zbiór jest postrzegany jako mieszana torba pod względem jakości pisania, z niektórymi fragmentami mniej atrakcyjnymi niż inne.

(na podstawie 41 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Tremendous Trifles

Zawartość książki:

Gilbert Keith Chesterton, KC*SG (29 maja 1874 - 14 czerwca 1936), był angielskim pisarzem, poetą, filozofem, dramaturgiem, dziennikarzem, oratorem, świeckim teologiem, biografem oraz krytykiem literatury i sztuki.

Chesterton jest często nazywany "księciem paradoksu". Magazyn Time zauważył o jego stylu pisania: "Kiedy tylko było to możliwe, Chesterton przedstawiał swoje punkty za pomocą popularnych powiedzeń, przysłów, alegorii - najpierw ostrożnie wywracając je na lewą stronę".

Chesterton jest dobrze znany ze swojego fikcyjnego księdza-detektywa Ojca Browna, a także ze swojej uzasadnionej apologetyki. Nawet niektórzy z tych, którzy się z nim nie zgadzają, uznali szeroką atrakcyjność takich dzieł jak Orthodoxy i The Everlasting Man. Chesterton rutynowo określał siebie jako "ortodoksyjnego" chrześcijanina i coraz bardziej utożsamiał to stanowisko z katolicyzmem, ostatecznie przechodząc na katolicyzm z anglikanizmu.

George Bernard Shaw, jego "przyjazny wróg", powiedział o nim: "Był człowiekiem o kolosalnym geniuszu". Biografowie uznali go za następcę takich wiktoriańskich autorów jak Matthew Arnold, Thomas Carlyle, kardynał John Henry Newman i John Ruskin.