Oryginalny tytuł:
'The Garden of the World': An historical archaeology of sugar landscapes in the eastern Caribbean
Zawartość książki:
Studies in Contemporary and Historical Archaeology 3.
Niniejsze studium wykorzystuje perspektywy tego, co można nazwać "empiryczną tradycją" brytyjskiej archeologii krajobrazu, która rozwinęła się w latach 60. i 70. XX wieku, zwłaszcza w archeologii przemysłowej, w celu zbadania wczesnonowożytnej historii krajobrazów "ogrodowych" ukształtowanych przez brytyjski kolonializm na wschodnich Karaibach oraz ich miejsca na świecie. Przedstawia szczegółową chronologiczną sekwencję zmieniających się warunków materialnych tych angielsko-brytyjskich krajobrazów plantacyjnych w XVII, XVIII i na początku XIX wieku, ze szczególnym uwzględnieniem początków, historii i dziedzictwa przemysłu cukrowniczego. Studium łączy wyniki archeologicznych badań terenowych i badań dokumentacyjnych, aby przedstawić progresywny opis historycznych krajobrazów wysp St Kitts i St Lucia: szkicując chronologiczny zarys zmian krajobrazu. Takie podejście do krajobrazu charakteryzuje się integracją archeologicznych badań terenowych, rejestracji stojących budynków wraz ze źródłami dokumentacyjnymi i kartograficznymi oraz koncentruje się na tworzeniu opisów materialnych zmian w krajobrazach i budynkach.
Zapewniając długoterminową perspektywę na historię kolonialną wschodnich Karaibów: od charakteru wczesnych, faktycznie prehistorycznych kontaktów i interakcji w XVI wieku, poprzez wczesne stałe osadnictwo europejskie, aż po rozwinięte społeczeństwa cukrowe w XVIII i XIX wieku, badanie sugeruje czasowe i tematyczne ramy zmian krajobrazu, które mogą stanowić podstawę do dalszego rozwoju archeologii historycznej w regionie Karaibów. Szerszy cel badania dotyczy zbadania, w jaki sposób techniki archeologiczne mogą być wykorzystane do wniesienia bardzo szczegółowego, empirycznego studium przypadku do interdyscyplinarnego badania krajobrazów postkolonialnych i brytyjskiego kolonializmu. Aby osiągnąć ten cel, badanie opiera się na technikach tego, co zostało nazwane "empiryczną tradycją" archeologii krajobrazu.
