Ogień i lód: Nazistowska kampania spalonej ziemi w Norwegii

Opinie czytelników

Książka Vincenta Hunta „Fire and Ice: The Nazis' Scorched Earth Campaign in Norway” stanowi dobrze zbadany i pełen współczucia opis mniej znanego epizodu II wojny światowej, koncentrując się na cierpieniach ludności w północnej Norwegii podczas i po niemieckiej okupacji. Choć oferuje intymną perspektywę dzięki osobistym relacjom i szeroko zakrojonym badaniom, niektórzy uznają ją za powtarzalną i pozbawioną szerszego kontekstu historycznego. Ponadto może rozczarować czytelników oczekujących więcej akcji militarnych.

⬤ Dobrze zbadana i głęboko wciągająca narracja.
⬤ Oddaje głos ocalałym z Finnmarku.
⬤ Wciągające osobiste historie i emocjonalna głębia.
⬤ Podkreśla wcześniej pomijane aspekty II wojny światowej w Norwegii.
⬤ Przystępna dla czytelników bez wykształcenia akademickiego.

⬤ Niektórzy czytelnicy uznają ją za powtarzalną z faktami przedstawianymi wielokrotnie.
⬤ Brak szczegółowych map i szerszego kontekstu geopolitycznego.
⬤ Może rozczarować tych, którzy szukają militarnego opisu wojny.
⬤ Niektóre twierdzenia nie są poparte kontrargumentami.

(na podstawie 16 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Fire and Ice: The Nazis' Scorched Earth Campaign in Norway

Zawartość książki:

Kiedy w 1944 roku Hitler nakazał zniszczenie północnej części okupowanej przez nazistów Norwegii w ramach akcji „spalonej ziemi”, zniszczono wszystko, co mogło się przydać sowieckiemu wrogowi. Porty, mosty i miasta zostały zrównane z ziemią, a wszystkie budynki podpalone.

Pięćdziesiąt tysięcy ludzi zostało przymusowo ewakuowanych - tysiące innych uciekło, by ukryć się w jaskiniach w temperaturach poniżej zera. Wysoko ponad kołem podbiegunowym autor przemierza północną Norwegię, zbierając historie o spalonej ziemi: uchodźcach głodujących na odległych wyspach, ojcach zastrzelonych na kilka dni przed zakończeniem wojny, dziadkach oszalałych z powodu nieustannych bombardowań, miastach spalonych doszczętnie.

Bada pozostałości górskich bunkrów Linii Lyngen w norweskich Alpach - gdzie alianci obawiali się ostatniego bastionu fanatycznych nazistów - i gdzie wygłodzeni radzieccy jeńcy wojenni, zbyt słabi, by pracować, zostali porzuceni w obozach śmierci, a niektórzy doprowadzeni do kanibalizmu. Wraz z fragmentami norymberskich procesów generałów, którzy zdewastowali północną Norwegię, a także współczesnymi refleksjami na temat blizn psychicznych, które przeszły z pokolenia na pokolenie, jest to podróż do serca brutalnego konfliktu osadzonego w krajobrazie o intensywnym naturalnym pięknie.