Ofiary jako sprawcy: Paradoks przemocy wobec kobiet w związkach

Opinie czytelników

Książka stanowi wnikliwą analizę przemocy kobiet w związkach domowych i reakcji wymiaru sprawiedliwości w sprawach karnych. Podkreśla złożoność przemocy kobiet, często związanej z ucieczką przed znęcaniem się, i krytykuje postępowanie systemu w takich przypadkach.

Dogłębne badanie przemocy kobiet, uwzględnia czynniki kontekstowe, podkreśla kwestie związane z systemem wymiaru sprawiedliwości w sprawach karnych, wykorzystuje dokładne metody badawcze, w tym wywiady i obserwacje, kwestionuje dominujące narracje na temat przemocy kobiet.

Brakuje skupienia się na poważnych sytuacjach przemocy, można by podać więcej przykładów przypadków z udziałem naprawdę agresywnych partnerów, co może sprawić, że niektórzy czytelnicy będą chcieli głębiej zbadać ekstremalne przypadki przemocy domowej.

(na podstawie 2 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Victims as Offenders: The Paradox of Women's Violence in Relationships

Zawartość książki:

Liczba aresztowań kobiet za napaść wzrosła o ponad 40 procent w ciągu ostatniej dekady, podczas gdy liczba aresztowań mężczyzn za to przestępstwo spadła o około jeden procent. Niektóre badania donoszą, że po raz pierwszy w historii wskaźnik zgłaszanych przypadków znęcania się nad partnerami wśród mężczyzn i kobiet jest prawie równy. Susan L. Miller w swojej aktualnej książce porusza ważne kwestie wynikające z tych zaskakujących statystyk.

Czy kobiety w końcu wypełniają lukę między płciami w kwestii przemocy? A może zjawisko to odzwierciedla reakcję mężczyzn, którzy stosują przemoc? W jaki sposób znęcający się mężczyźni wykorzystują system sądownictwa karnego, aby zwiększyć kontrolę nad swoimi żonami? Czy policja, sądy i podmioty lecznicze wspierają agresywną politykę aresztowań kobiet? Czy kobiety te są "ofiarami" czy "przestępcami"?

Odpowiadając na te pytania, Miller opiera się na obszernych danych pochodzących z badania zachowań policji w terenie, wywiadów z pracownikami wymiaru sprawiedliwości w sprawach karnych i dostawcami usług społecznych oraz obserwacji uczestniczącej w programach dla kobiet. Oferuje krytyczną analizę założeń teoretycznych, na których opierają się badania nad przemocą i zapewnia wgląd w często sprzeczne implikacje obowiązkowej i pro-aresztowej polityki przyjętej w latach 80-tych i 90-tych. Miller argumentuje, że te strategie egzekwowania prawa, zaprojektowane w celu ochrony kobiet, często wiktymizowały kobiety na różne sposoby. Bez sensacji Miller odsłania rzeczywistość, która wygląda zupełnie inaczej niż sugerują obecne statystyki dotyczące przemocy domowej.