Ustanowienie zrównoważonej polityki azylowej i migracyjnej jest jednym z największych wyzwań dla dalszego rozwoju Unii Europejskiej.
Niemniej jednak dyskurs w tym zakresie charakteryzuje się wyraźną polaryzacją: Zwolennicy liberalnej kultury powitania i zwolennicy ścisłej polityki izolacji wydają się niemal nie do pogodzenia. Ale jaką formę powinien przybrać zestaw zasad polityki azylowej i migracyjnej, aby w równym stopniu uwzględnić uniwersalne prawa człowieka i europejski interes własny? Niniejszy esej ma na celu udzielenie odpowiedzi na to pytanie w jak najbardziej fachowy i zróżnicowany sposób.
