Reclaiming Queer: Activist and Academic Rhetorics of Resistance
Badanie retorycznego powiązania teorii queer w akademii z ulicznym aktywizmem queer w latach 80. i na początku lat 90. XX wieku
Późne lata 80. i wczesne lata 90. były decydującym momentem historycznym zarówno dla aktywizmu queer, jak i teorii queer w Stanach Zjednoczonych. Społeczności LGBT, skonfrontowane z alarmującą przemocą i homofobią kryzysu AIDS, często reagowały gniewnymi, bojowymi formami aktywizmu, mającymi na celu nie tylko promowanie akceptacji lub tolerancji, ale także budowanie tożsamości i siły w obliczu wiktymizacji oraz głośne i zdecydowane dochodzenie swoich praw do bezpieczeństwa i człowieczeństwa. Odzyskanie przez aktywistów słowa "queer" jest jednym z wyznaczników tej zmiany w ideologii i praktyce, a w kręgach akademickich znalazło to odzwierciedlenie w równoczesnym pojawieniu się nowej dziedziny "teorii queer". Oznacza to, że podczas gdy aktywiści queer mobilizowali się na ulicach, teoretycy queer wywoływali podobne zamieszki w salach i publikacjach akademickich, kwestionując regulacyjne kategorie płci i seksualności oraz próbując naświetlić heteronormatywne podstawy zachodniej myśli. Warto zauważyć, że narracja dotycząca rozwoju teorii queer często opisuje ją jako wynikającą lub inspirowaną aktywizmem queer.
W Reclaiming Queer Erin J. Rand analizuje zarówno aktywistów queer, jak i praktyki akademickie w tym okresie, przyjmując za swój główny cel retoryczne powiązanie teorii queer w akademii z ulicznym aktywizmem queer. Poprzez to strategiczne połączenie aktywizmu i akademii, Rand zmaga się ze specyficznymi warunkami i ograniczeniami retorycznej sprawczości w każdym z kontekstów. Analizuje wczesne teksty, które zainaugurowały dziedzinę teorii queer, niesławny manifest Queer Nation "Queers Read This", polemiczne przemówienia i artykuły redakcyjne Larry'ego Kramera, humorystyczne i skandaliczne wybryki Lesbian Avengers, historię ACT UP oraz niedawne pojawienie się aktywizmu Gay Shame. Na podstawie tych aktywistycznych i akademickich dyskursów Rand buduje teorię retorycznej sprawczości, która uznaje queerowość za warunek, z którego wyłania się sprawczość.
Reclaiming Queer oferuje zatem krytyczne spojrzenie na retorykę aktywizmu queer, angażuje się w historię instytucjonalizacji teorii queer i politykę jej rozprzestrzeniania, sugeruje radykalnie kontekstualne rozumienie retorycznej sprawczości i formy oraz argumentuje za centralnością queerowości dla wszystkich działań retorycznych.