Ocena:
Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 30 głosach.
Retrieving Realism
"Pewien obraz trzymał nas w niewoli", pisze Wittgenstein w Dochodzeniach filozoficznych, opisując potężny obraz umysłu, który leży u podstaw nowoczesnej tradycji epistemologicznej od Kartezjusza. Retrieving Realism oferuje radykalną krytykę kartezjańskiego obrazu epistemicznego, który zbyt długo zniewalał filozofię i przywraca realistyczny pogląd potwierdzający nasz bezpośredni dostęp do codziennego świata i fizycznego wszechświata.
Według Kartezjusza wiedza istnieje w formie idei w umyśle, które rzekomo reprezentują świat. Ta "pośrednicząca" epistemologia - wewnętrzne idee pośredniczące w zewnętrznej rzeczywistości - nadal wywiera wpływ na myśl zachodnią, a nawet filozofowie tacy jak Quine, Rorty i Davidson, którzy twierdzili, że obalają Kartezjusza, pozostają uwięzieni w jej reżimie. Jak pokazują Hubert Dreyfus i Charles Taylor, wiedza składa się z czegoś więcej niż jawnych reprezentacji, które formułujemy. Zdobywamy wiedzę o świecie poprzez cielesne zaangażowanie w niego - poprzez manipulowanie rzeczami, poruszanie się między nimi, reagowanie na nie - i te formy poznania nie mogą być rozumiane w kategoriach mediacyjnych. Dreyfus i Taylor kwestionują również uprzywilejowanie indywidualnego umysłu przez Kartezjusza, argumentując, że znaczna część naszego rozumienia świata jest z konieczności wspólna.
Gdy zdekonstruujemy kartezjański mediacjonalizm, problemy, z którymi wciąż zmagają się Hume, Kant i wielu naszych współczesnych - próbując udowodnić istnienie obiektów poza naszymi reprezentacjami - znikną, podobnie jak motywacja dla doktryn nierealistycznych. Możemy wtedy zacząć opisywać codzienny świat, w którym jesteśmy zaabsorbowani, oraz wszechświat naturalnych rodzajów odkrytych przez naukę.
