Sacrifice Regained: Morality and Self-Interest in British Moral Philosophy from Hobbes to Bentham
Czy bycie cnotliwym czyni szczęśliwym? Roger Crisp analizuje odpowiedzi na to starożytne pytanie udzielone przez tak zwanych "brytyjskich moralistów", począwszy od Thomasa Hobbesa, około 1650 roku, przez kolejne dwieście lat, aż do Jeremy'ego Benthama. Obejmuje to wyjaśnienie ich poglądów na szczęście (interes własny lub dobrobyt) i cnotę (lub moralność), aby wydobyć związek każdego z nich z drugim.
Tematy przewijały się przez wielu z tych pisarzy: psychologiczny egoizm, ewaluatywny hedonizm i - po Hobbesie - akceptacja samoistnych racji moralnych. Istnieją jednak wyjątki, a nawet ci, którzy przyjmują standardowe poglądy, przyjmują je z bardzo różnych powodów i wyrażają je na różne sposoby. Tak jak starożytni wierzyli, że cnota i szczęście w dużej mierze się pokrywają, tak współcześni autorzy są skłonni zaakceptować pośmiertną nagrodę i karę.
Oba stanowiska są sprzeczne ze zdroworozsądkową ideą, że osoba może naprawdę poświęcić swoje własne dobro w imię moralności lub dla innych. To.
Książka pokazuje, że David Hume - hedonista, którego etyka nie odwoływała się do życia pozagrobowego - był pierwszym ważnym brytyjskim moralistą, który dopuszczał, a nawet zalecał, takie samopoświęcenie. Moralność i dobrobyt pozostają oczywiście kluczowe dla współczesnej etyki, a Crisp pokazuje, jak wiele można się nauczyć od tej niezwykłej grupy filozofów.
© Book1 Group - wszelkie prawa zastrzeżone.
Zawartość tej strony nie może być kopiowana ani wykorzystywana w całości lub w części bez pisemnej zgody właściciela.
Ostatnia aktualizacja: 2024.11.13 21:45 (GMT)