Odwrócenie Reagana, 1: Polityka zagraniczna i koniec zimnej wojny

Opinie czytelników

Książka przedstawia zniuansowaną interpretację prezydentury Ronalda Reagana, podkreślając jej złożoność i podważając pogląd, że był on wyłącznie twardogłowym przeciwnikiem Związku Radzieckiego. Autorka Beth Fischer argumentuje, że Reagan odegrał kluczową rolę w polityce zagranicznej Stanów Zjednoczonych i ostatecznej deeskalacji napięć ze Związkiem Radzieckim. Uznając błędy Reagana, zwłaszcza w decyzjach dotyczących polityki zagranicznej, Fischer twierdzi, że punkt zwrotny w stosunkach radziecko-amerykańskich był w dużej mierze pod wpływem działań Reagana, a nie czynników zewnętrznych.

Książka jest opisywana jako interesująca i pouczająca, zapewniająca dobrze zbadane spojrzenie na politykę zagraniczną i charakter Reagana. Podważa ustalone narracje, oferując psychologiczną analizę przywództwa i ponowną ocenę wpływu Reagana na amerykańską politykę zagraniczną. Recenzenci doceniają dokładność Fischera w badaniu złożoności decyzji Reagana i kontekstu historycznego.

Niektórzy recenzenci uważają, że Fischer wybiórczo podkreśla aspekty prezydentury Reagana, które wspierają jej tezę, co prowadzi do obaw o stronniczość. Krytyka dotyczy politycznych wpadek Reagana i braku komunikacji z jego doradcami, co sugeruje, że jego spontaniczne podejście czasami było sprzeczne z jego polityką. Ponadto istnieją wątpliwości co do ogólnej spójności argumentacji Fischer i przedstawionych interpretacji.

(na podstawie 3 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Reagan Reversal, 1: Foreign Policy and the End of the Cold War

Zawartość książki:

Często zakłada się, że administracja Ronalda Reagana była reaktywna w doprowadzeniu do końca zimnej wojny, że to „nowe myślenie” i sympatyczna osobowość Michaiła Gorbaczowa doprowadziły administrację do porzucenia twardego podejścia do Moskwy.

W książce „The Reagan Reversal”, dostępnej teraz w miękkiej oprawie, Beth A. Fischer przekonująco dowodzi, że prezydent Reagan faktycznie zaczął szukać zbliżenia z Kremlem piętnaście miesięcy przed objęciem urzędu przez Gorbaczowa.

Pokazuje, że Reagan, znany ze swojej długotrwałej niechęci do komunizmu, nagle zaczął nawoływać do „dialogu, współpracy i zrozumienia” między supermocarstwami. To dobrze napisane i zwięzłe studium podważa konwencjonalną mądrość na temat samego prezydenta i ujawnia, że Reagan był czasami siłą napędową polityki Stanów Zjednoczonych wobec ZSRR.