Odrodzenie Taino: krytyczne spojrzenie na portorykańską tożsamość i politykę kulturową

Opinie czytelników

Książka „Taíno Revival” przedstawia krytyczne spojrzenie na portorykańską tożsamość i politykę kulturową, ale otrzymała mieszane recenzje. Krytycy twierdzą, że wykazuje ona nieodłączną stronniczość, brak wyważonych dowodów i często umniejsza swój cenny wkład poprzez polemiczne argumenty.

Książka oferuje interesujące spostrzeżenia i przydatne materiały związane z dziedzictwem i tożsamością Taíno, a niektóre wypowiedzi są postrzegane jako wartościowe pomimo ogólnej krytyki.

Książka jest krytykowana za rasistowski charakter i brak wyważonych dowodów. Prezentuje polemiki, które obniżają jej jakość, a niektórzy badacze uważają jej twierdzenia i pominięcia za nieprofesjonalne i irytujące. Konkretna krytyka obejmuje brak kontekstu historycznego, odrzucenie danych mitochondrialnego DNA i wyraźne uprzedzenia redaktora wobec niektórych twierdzeń dotyczących dziedzictwa.

(na podstawie 3 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Taino Revival: Critical Perspectives on Puerto Rican Identity and Cultural Politics

Zawartość książki:

Ta stymulująca i aktualna kolekcja bada ruch odrodzenia Ta no, oddolną konglomerację Portorykańczyków i innych Latynosów, którzy promują lub przyjęli kulturę i rodowód prekolumbijskiej populacji Indian Ta no z Puerto Rico i zachodnich Karaibów.

Ta nos stali się symbolem portorykańskiej tożsamości pod koniec XIX wieku, kiedy to lokalne rządy i nacjonalistyczni intelektualiści zaczęli przywłaszczać sobie Ta nos w celu stworzenia zrównoważonego społecznie i rasowo społeczeństwa portorykańskiego. Aktywiści w portorykańskiej diasporze ożywili tę ideę.

Współcześni krytycy twierdzą, że dziedzictwo Ta no zostało kanonizowane przez instytucje sponsorowane przez państwo, takie jak festiwale, muzea i podręczniki, kosztem czarnych. W przeszłości urzędnicy, zaniepokojeni czarną większością na innych karaibskich wyspach, próbowali "wybielić" portorykańskie społeczeństwo, nazywając wszystkich kolorowych ludzi Ta nos. Inni narzekają, że odrodzenie Ta no straciło swój zapał, ewoluując z ruchu antykolonialnego w zwykły modny trend. Mimo to dziedzictwo Ta no pozostaje centralną częścią portorykańskiej tożsamości w XXI wieku.