Opinie czytelników
Podsumowanie:Książka Iaina Murraya „Revival and Revivalism” analizuje historię ewangelikalizmu w Ameryce, koncentrując się na przejściu od prawdziwych przebudzeń do rewitalizmu, podkreślając konsekwencje tej zmiany dla współczesnych praktyk kościelnych. Autor przedstawia przekonującą narrację popartą obszernymi badaniami naukowymi, wzywając do powrotu do biblijnego rozumienia przebudzenia.
Zalety:Książka jest chwalona za dokładne badania i wnikliwą analizę historii przebudzeń w Ameryce. Czytelnicy uważają ją za pouczającą i kluczową lekturę dla zrozumienia korzeni współczesnego ewangelikalizmu. Jest znana z tego, że jest przekonująca i prosta, dostarczając cennych lekcji z historii, które są aktualne dzisiaj. Wielu poleca ją jako niezbędną dla przywódców kościelnych i tych, którzy szukają prawdziwego duchowego przebudzenia.
Wady:Niektórzy krytycy twierdzą, że traktowanie przez Murraya niektórych postaci historycznych, takich jak Charles Finney, może być stronnicze, co sugeruje niesprawiedliwą analizę. Ponadto czytelnicy, którzy preferują bardziej nowoczesne podejście do przebudzenia, mogą uznać książkę za trudną lub niezgodną ze współczesnymi praktykami. Istnieje ogólna obawa, że nacisk książki na kontekst historyczny może nie współgrać z emocjonalnymi lub pragmatycznymi poglądami wszystkich czytelników na odrodzenie.
(na podstawie 27 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
Revival and Revivalism
Zawartość książki:
Łącząc staranne badania historyczne z popularną i istotną prezentacją, Revival and Revivalism śledzi duchowo epokowe wydarzenia XVIII i XIX wieku oczami tych, którzy żyli w ich centrum. Podstawową tezą książki jest odrzucenie częstego utożsamiania „przebudzenia” z „odrodzeniem”.
Autor wykazuje, że wspólne rozumienie nowotestamentowej idei przebudzenia było powszechne w większości denominacji w latach 1750-1858. Z drugiej strony odrodzenie różni się zarówno pochodzeniem, jak i tendencjami. Jego etos jest skoncentrowany na człowieku, a metody zbyt bliskie manipulacji, by wymagać nadprzyrodzonego wyjaśnienia.
Iain Murray argumentuje, że niezdolność do rozpoznania tego rozróżnienia doprowadziła wielu do zignorowania nowego i odmiennego nauczania na temat ewangelizacji i przebudzenia, które zaczęło być popularyzowane w latach dwudziestych XIX wieku. Podczas gdy przywódcy Drugiego Wielkiego Przebudzenia niemal powszechnie argumentowali przeciwko temu nauczaniu, ich świadectwo zostało zanurzone pod propagandą, która obiecywała „nową erę”, jeśli tylko kościoły porzucą starsze sposoby.
