Responsibility and its Avoidance
Żyjemy w niespokojnych czasach, aż nazbyt świadomych tego, że rządy mogą zawieść, rynki również się załamać, a organizacje pozarządowe, partie i inne organizacje w społeczeństwie obywatelskim są również podatne na utratę z oczu wspólnego dobra. Odpowiedzialność i jej unikanie stara się zrozumieć dynamiczne procesy, poprzez które ludzie walczą o stworzenie zdrowego środowiska, stabilnych ustaleń handlowych, kompetentnego zarządzania, bezpieczeństwa osobistego i innych aspektów "społeczeństwa nadającego się do życia".
W "Odpowiedzialności i jej unikaniu" Donald Curtis wnosi do swoich esejów praktykę jako menedżer projektów rozwojowych, a także troskę obywateli Wielkiej Brytanii i świata o bieżące dylematy społeczne. Szuka i czasami znajduje oświecenie w teorii akademickiej, ale mając świadomość, że sprzeczności w zarządzaniu są tak stare jak historia, czasami szuka pocieszenia w kulturach innych ludzi lub w literaturze. Kluczowym wnioskiem jest to, że dobre zarządzanie jest kwestią odpowiedzialności.
Tematy poruszane w poszczególnych rozdziałach pokazują, że próby tworzenia przez społeczeństwo konstytucji, struktur zarządzania i procesów zarządzania, dzięki którym przywódcy i obywatele mogą ponosić odpowiedzialność za dobro publiczne, napotykają na paradoks unikania. Gdy tylko uzgodniony podział obowiązków zostanie osiągnięty, wraz z określonymi obowiązkami i zobowiązaniami oraz ustanowionymi procesami rozliczalności, pojawiają się przewrotne zachęty.
Wspólny cel zawsze może być uznany za osobiście kosztowny, zachęcając do zaniedbania, manipulacji, unikania lub innych form negacji. Społecznie zainteresowany obywatel musi zaangażować się w ciągłą walkę z instytucjonalnym rozkładem i korupcją; tak brzmi teza Curtisa: odpowiedzialność nie jest dobra, jeśli nie jest dzielona.
