Odpowiedzią na zagadkę jestem ja: Pamiętnik amnezji

Opinie czytelników

Książka „The Answer to the Riddle is Me” Davida MacLeana bada wstrząsające doświadczenia autora związane z utratą pamięci spowodowaną przyjmowaniem leku przeciwmalarycznego Larium. Zagłębia się w tematy tożsamości, zdrowia psychicznego i wpływu farmaceutyków na jednostki. Narracja jest wciągająca, ale zauważalny jest spadek jakości w ostatnich częściach, odchodząc od początkowej fascynującej opowieści. Ogólnie rzecz biorąc, zapewnia cenny wgląd w doświadczenia osób dotkniętych poważnymi skutkami ubocznymi leków.

⬤ Dobrze napisana i wciągająca opowieść, która zanurza czytelnika w doświadczeniu autora z utratą pamięci.
⬤ Zapewnia wnikliwą eksplorację zdrowia psychicznego i tożsamości.
⬤ Podnosi świadomość na temat niebezpieczeństw związanych z lekiem Larium i jego skutkami ubocznymi.
⬤ Przejmujące i prowokujące do myślenia tematy, które rezonują z czytelnikami zmagającymi się z podobnymi problemami.
⬤ Mocna początkowa narracja, która przykuwa uwagę i wzbudza empatię.

⬤ Druga połowa książki jest postrzegana jako pozbawiona jasności i zaangażowania, a niektórzy oceniają ją jako meandrującą i powtarzalną.
⬤ Niektórzy czytelnicy uważają autora za mało sympatycznego lub zmagają się z jego decyzją o kontynuowaniu picia pomimo skutków ubocznych leków.
⬤ Język może być zbyt opisowy, odciągając uwagę od głównej historii.
⬤ Narracja może wydawać się zbyt rozbudowana, prawdopodobnie wykraczając poza swój pierwotny kompaktowy format.

(na podstawie 84 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Answer to the Riddle Is Me: A Memoir of Amnesia

Zawartość książki:

„Hipnotyzujący, niepokojący pamiętnik o nieustannie odbijającej się echem naturze tożsamości - napisany z żywymi, kwitnącymi szczegółami”. --Gillian Flynn, autorka bestsellera Gone Girl.

17 października 2002 roku David MacLean „obudził się” na peronie pociągu w Indiach, nie mając pojęcia, kim jest ani dlaczego tam jest. Bez pieniędzy. Bez paszportu. Bez tożsamości.

Zabrany przez policję do szpitala psychiatrycznego, MacLean zaczął mieć tak silne halucynacje, że musiał zostać przywiązany. Pamiętał słowa piosenek, ale nie swoją rodzinę, przyjaciół czy kobietę, którą podobno kochał. Okazało się, że jego choroba była wynikiem powszechnie przepisywanych leków przeciwmalarycznych, które przyjmował. Po powrocie do Stanów Zjednoczonych starał się poskładać fragmenty swojego dawnego życia we wstrząsającą, absurdalną i niezapomnianą podróż powrotną do samego siebie.

„(MacLean) jest niezwykle zabawnym psychotykiem... (To) surowy, szczery i piękny pamiętnik.” - New York Times.

"Głęboko poruszający opis amnezji, który bada dylemat jaźni... MacLean napisał pamiętnik, który łączy w sobie sugestywną siłę Williama Styrona Darkness Visible, liryczną subtelność Michaela Ondaatje Running in the Family i narracyjną bezpośredniość hollywoodzkiego filmu akcji. Przypomina nam, że wszyscy zawsze staramy się znaleźć wersję siebie, z którą możemy żyć." - Los Angeles Times.

DAVID STUART MACLEAN jest pisarzem nagrodzonym PEN/American Award. Jego prace pojawiały się w New York Times , Ploughshares i w programie radiowym This American Life . Ma doktorat na Uniwersytecie w Houston i jest współzałożycielem Poison Pen Reading Series.