Odmiany doświadczenia estetycznego: Literacki modernizm i dysocjacja wiary

Opinie czytelników

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 2 głosach.

Oryginalny tytuł:

Varieties of Aesthetic Experience: Literary Modernism and the Dissociation of Belief

Zawartość książki:

Badanie wiary jako doświadczenia, zarówno świeckiego, jak i religijnego, poprzez studiowanie głównych dzieł literackich.

Co u szczytu modernizmu w latach dwudziestych XX wieku oznaczała wiara i jak była doświadczana? Craig Woelfel stara się odpowiedzieć na to kluczowe pytanie w Varieties of Aesthetic Experience: Literary Modernism and Dissociation of Belief, przełomowym badaniu relacji między świecką nowoczesnością a zaangażowaniem religijnym.

Woelfel opiera swoją argumentację na nieprawdopodobnym porównaniu dwóch szanowanych współczesnych pisarzy: T. S. Eliota i E. M. Forstera. Mieli oni bardzo różne doświadczenia z religią, ponieważ Eliot nawrócił się na chrześcijaństwo w późniejszym okresie życia, a Forster z czasem stał się niezłomnym niewierzącym, ale Woelfel twierdzi, że ich historie oferują przekonujący model wiary jako złamanej i ambiwalentnej, a nie stałej. Narracje o wierze - jej utracie lub zyskaniu - nie są już linearne, ale są tak samo pęknięte i zróżnicowane, jak sami moderniści. Opierając się na głównych i pomniejszych pracach twórczych i krytycznych Eliota i Forstera, Woelfel przedstawia argumenty za "dysocjacją wiary" w epoce nowoczesnej - oddzieleniem emocjonalnego i duchowego doświadczenia religijnego od jego redukcji do form. Kontekstualizuje wiarę w erze nowożytnej wraz z modernistycznymi badaniami religioznawczymi i obecną teorią sekularyzacji, ze szczególnym uwzględnieniem A Secular Age Charlesa Taylora, torując drogę do bardziej zniuansowanego zrozumienia zaangażowania religijnego w tamtym czasie.

W Varieties of Aesthetic Experience Woelfel rozważa główne dzieła literackie - w tym The Waste Land Eliota i A Passage to India Forstera - a także Cambridge Clark Lectures i wcześniej niezbadane osobiste pisma obu autorów. Tom obraca się wokół wiersza samego Eliota, z wykładu, w którym powiedział, że chce "zobaczyć sztukę i zobaczyć ją w całości". Zamiast wykluczać wiarę z rozmowy, Woelfel twierdzi, że sztuka modernistyczna może stać się krytyczną przestrzenią graniczną do zbadania, co to znaczy wierzyć w świeckim wieku.