Odłamki szkła: Kalejdoskopowy pamiętnik życia

Opinie czytelników

Książka jest pięknie napisanym pamiętnikiem, który oddaje osobistą podróż autorki przez zmiany, stratę i rodzinę, ostatecznie przekazując tematy nadziei i kreatywności. Czytelnicy uznają ją za wciągającą i emocjonalnie rezonującą, doceniając niuanse narracji i odwagę autorki w dzieleniu się swoimi doświadczeniami.

Dobrze napisana i wciągająca narracja, głębia emocjonalna z momentami, które sprawiają, że czytelnicy płaczą i śmieją się, zrozumiały i współczujący portret wadliwych ludzkich doświadczeń, żywe zrozumienie dzieciństwa i rozwoju osobistego.

Wymaga skupienia uwagi, aby w pełni docenić niuanse, nie nadaje się do rozproszonego czytania.

(na podstawie 3 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Shards of Glass: A Kaleidoscopic Life's Memoir

Zawartość książki:

Ponieważ jej rodzina nieustannie musiała uciekać przed reperkusjami uzależnienia jej ojca od hazardu, Francine Glasser została skazana na dzieciństwo pozbawione więzi i naznaczone utratą wszystkiego, co kochała. Przyjaciele, krewni, zwierzęta domowe i dobytek pozostawali w tyle za każdym razem, gdy jej rodzina uciekała przed windykatorami, czasem w środku nocy, i opuszczała miasto, by rozpocząć kolejny beznadziejny nowy start.

Dla Francine bolesne wspomnienia z tych pozbawionych korzeni lat były jak fragmenty kolorów, światła i ciemności w kalejdoskopie. Ale wiele lat później, trzymając się miłości do ojca odpowiedzialnego za jej utracone dzieciństwo, te odłamki szkła przeorganizowały się we wzory przebaczenia, stabilności, piękna i pokoju. Ta książka powstała dawno temu, ponieważ Francine zawsze chciała opowiedzieć historię swoich poszukiwań domu na zawsze.

Wiele lat później, jako praktykująca psychoterapeutka i pracownik socjalny, jej życie zostało zainwestowane w słuchanie historii i traum tych, którym doradzała i pomagała pogodzić się z ich przeszłością. W tej książce Francine stara się pogodzić z własną przeszłością, przedstawiając czytelnikom wszystkich ważnych ludzi, miejsca i rzeczy w swoim życiu w biegu.

Dziś w końcu jest w domu, ale zmaga się z objawami agorafobii. Kawałki rozbitego życia dziecka, widziane przez metaforę kalejdoskopu, w końcu połączyły się, aby zakończyć tę część jej historii.