Odgrywanie ról

Opinie czytelników

Czytelnicy chwalą „Roleplay” za pomysłową i przystępną poezję, podkreślając wyjątkowy głos Juliany Gray, który łączy humor z głębszymi tematami. Wiersze często wykraczają poza osobiste doświadczenia, eksplorując kreatywne scenariusze. Chociaż wielu podobały się odniesienia do filmów Hitchcocka, niektórzy mogą potrzebować wcześniejszej wiedzy, aby w pełni je docenić.

Wyobraźnia i przystępna poezja, wyjątkowy i inteligentny głos, łączy humor z głębią, eksploruje różnorodne tematy i scenariusze, gorąco polecane przez czytelników.

Niektóre wiersze odnoszą się do filmów Hitchcocka, które mogą wymagać wcześniejszej wiedzy, aby w pełni je docenić.

(na podstawie 2 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Roleplay

Zawartość książki:

Juliana Gray... jest piękną i przenikliwą poetką.

Słowem, utalentowana wizja, prawie pozbawiona ego, a jednak pełna serca. -Barry Hannah Juliana Gray znajduje mnóstwo inspiracji w "nagłych zwrotach w codzienności" - w rodzinie, Hitchcocku, samej poezji. "Kierując się w stronę widoku", porusza się zwinnie między głosami zabawnymi czasami i mrocznie poważnymi; Roleplay jest dziko wyobrażoną, bezbłędnie wykonaną - oszałamiającą kolekcją.

-Claudia Emerson Aby znaleźć w amerykańskiej poezji taki dowcip i przenikliwość na temat siebie i seksu, musimy sięgnąć do Dorothy Parker.

Oczywiście możemy spojrzeć za Atlantyk na Wendy Cope. Juliana Gray ma ich wyczucie stylu, ale także coś innego, co jest całkowicie jej własne.

Zlokalizowała dzikie napięcie w nurtach społeczeństwa, które pojawia się jako slapstick w komedii i przemoc w tragedii, ale w obu przypadkach jest to to samo: ludzkie pragnienie w konflikcie. Niepowtarzalny humor Gray jest rzeczywiście mroczny, ale genialny. -Mark Jarman W swoim drugim zbiorze, Roleplay, Juliana Gray nadal olśniewa zręcznym językiem i czarnym humorem.

Program "Diabeł planuje swój dzień" zaczyna się "O świcie z wronami. Starbucks. / Powiedz anorektycznej goth baristce / jak pięknie wygląda i daj napiwek”.

W „Psychozie”, z serii inspirowanej Alfredem Hitchcockiem, pamiętamy „trzy zasady zabójstwa” „lokalizacja lokalizacja lokalizacja”. Starzejąca się Nancy Drew wpisuje się na Match.com jako „Podniecające: błyskawice, krzyżówki, zabytkowe zegary”.

Popkultura jest tylko odskocznią dla poetki, która lekko traktuje swoją formalną wrażliwość; grając żonę Philipa Larkina, bezpiecznym słowem jest „Ted Hughes”. Gray ma rzadką mieszankę pewności siebie i deprecjacji potrzebną do poruszania się po sekcjach tematycznych („Casting Call”, „Method”), które kwestionują tożsamość, aktorstwo i życie wewnętrzne. Ta książka jest ważna - bez wydawania się samowystarczalną - a każda strona jest nieoczekiwaną rozkoszą”.

-Sandra Beasley.