Rereading Abstract Expressionism, Clement Greenberg and the Cold War
XX wieku argumentowano, że ekspresjonizm abstrakcyjny był prezentowany za granicą przez powojenny amerykański establishment w celu kulturowego dopasowania i wzmocnienia jego nowo odkrytej dominacji gospodarczej i militarnej.
Opis ekspresjonizmu abstrakcyjnego opracowany przez amerykańskiego krytyka Clementa Greenberga jest często identyfikowany jako kluczowy dla tych wysiłków. Jednak ta książka ponownie odczytuje opis Greenberga poprzez Theodora Adorno i Maurice'a Merleau-Ponty'ego, aby twierdzić, że krytyka Greenberga w rzeczywistości świadczy o tym, jak ekspresjonizm abstrakcyjny sprzeciwia się celom, do których został zastosowany.
Odnosząc się nie tylko do najsłynniejszych artystów ruchu, ale także do kobiet i artystów kolorowych, których sam Greenberg pominął, takich jak Joan Mitchell i Norman Lewis, argumentuje się, że abstrakcyjny ekspresjonizm, daleki od wzmacniania kapitalistycznego status quo, angażuje cielesne i afektywne elementy doświadczenia odrzucone lub delegitymizowane przez kapitalizm i obiecuje świat, który oddałby im sprawiedliwość.