Odbieranie swoich uczynków: Protestanckie odczytanie usprawiedliwienia i sądu ostatecznego według uczynków w 2 Liście do Koryntian

Oryginalny tytuł:

Receiving Back One's Deeds: A Protestant Reading of Justification and Final Judgment According to Works in 2 Corinthians

Zawartość książki:

Książka ta bada związek między usprawiedliwieniem przez wiarę a sądem ostatecznym według uczynków, jak można znaleźć w drugim liście Pawła do Koryntian w ramach teologii protestanckiej. Benjamin M.

Dally najpierw pokazuje różnorodność i rozległość głównego nurtu protestanckiej soteriologii i eschatologii, począwszy od czasów Reformacji, badając standardy konfesyjne czterech głównych nurtów eklezjalnych / teologicznych: luterańskiego, reformowanego, anabaptystycznego i anglikańskiego. Oceniana jest struktura soteriologiczna każdego z nich (tj. sposób, w jaki każdy z nich interpretuje związek między usprawiedliwieniem a sądem ostatecznym), ze szczególnym uwzględnieniem tego, w jaki sposób każdy z nich mówi o miejscu dobrych uczynków na sądzie ostatecznym.

To wstępne badanie nakreśla teologiczne granice, w ramach których egzegeza Drugiego Listu do Koryntian może przebiegać zgodnie z prawem, oraz naświetla język i matryce pojęciowe, które będą wykorzystywane w pozostałej części książki. Następnie, opierając się na logice narracyjnej wczesnożydowskiego świata myśli Pawła, Dally analizuje tekst Drugiego Listu do Koryntian, aby dostrzec jego własne ramy soteriologiczne, zwracając szczególną uwagę zarówno na znaczenie, jak i retoryczną funkcję motywu "sądu według uczynków", który jest wykorzystywany w całym liście.

Książka kończy się protestancką syntezą relacji między usprawiedliwieniem a sądem ostatecznym według uczynków w Drugim Liście do Koryntian, podając wyjaśnienie roli uczynków na sądzie ostatecznym, które prawdopodobnie łagodzi szereg napięć często dostrzeganych w innych lekturach poświęconych temu kluczowemu aspektowi Pawłowej egzegezy i teologii. Dally ostatecznie argumentuje potrójną tezę: (1) Dla wierzącego czyjeś ziemskie postępowanie, jako całość, najlepiej jest mówić w języku podrzędnej / drugorzędnej "przyczyny" i / lub "podstawy", jeśli chodzi o jej znaczenie na sądzie ostatecznym.

(2) Czyjeś ziemskie postępowanie, ponownie rozpatrywane jako całość, jest soteriologicznie konieczne (nie wyłącznie, ale jednak drugorzędnie), a nie tylko ważne dla przyznania nie-soteriologicznych, eschatologicznych nagród. (3) Istnieją kluczowe zasoby z głównego nurtu protestantyzmu, aby autoryzować takie sposoby mówienia i jednocześnie potwierdzać te twierdzenia w połączeniu z solidnym, ściśle przedsądowym / imputacyjnym, "tradycyjnym" protestanckim rozumieniem doktryny usprawiedliwienia wyłącznie przez wiarę.