Od zapałek do krzesiw: Działania wojenne w Europie i poza nią, 1500-1700

Opinie czytelników

Książka zapewnia szeroki i przystępny przegląd historii wojskowości od 1500 do 1700 roku, koncentrując się na zmianach w działaniach wojennych, tworzeniu państw i wpływie społecznym, a nie na szczegółowych analizach taktycznych. Obejmuje różne regiony, w tym Europę Wschodnią i Imperium Osmańskie, ale może sprawić, że czytelnicy będą chcieli pogłębić konkretne tematy.

⬤ Czytelna narracja
⬤ pouczająca i wciągająca
⬤ obejmuje szeroki zakres tematów, w tym mniej zbadane regiony
⬤ oferuje dobry kontekst wprowadzający do zmian wojskowych
⬤ odpowiedni dla osób zainteresowanych historią społeczną i polityczną tego okresu
⬤ dobrze skonstruowana i przejrzysta proza.

⬤ mylący tytuł sugerujący skupienie się na taktyce i technologii wojskowej
⬤ brak dogłębnej analizy konkretnych bitew lub zmian taktycznych
⬤ niektórzy czytelnicy zauważyli redundancję i ogólny brak szczegółów
⬤ sekcje dotyczące niektórych ważnych tematów mogą wydawać się niedopracowane
⬤ nie wszystkie oczekiwania dotyczące treści pokrywają się z rzeczywistym materiałem.

(na podstawie 18 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Matchlocks to Flintlocks: Warfare in Europe and Beyond, 1500-1700

Zawartość książki:

We wczesnonowożytnym świecie trzy dominujące kultury wojenne zostały ukształtowane przez synergię ich wewnętrznych i zewnętrznych interakcji. Jedną z nich była łacińska chrześcijańska Europa Zachodnia. Drugą był islam osmański. Trzecią, nie mniej istotną, ponieważ tak często pomijaną, była Europa Środkowa i Wschodnia: Polska/Litwa, Inflanty, Rosja, swobodnie grasujący Kozacy, zmienna mieszanka wariacji na temat ogólnego chrześcijaństwa.

Fascynująca narracja Williama Urbana jest zintegrowanym opisem wczesnonowożytnej wojny na ostrym końcu: kampanii i bitew, żołnierzy i generałów. Czasowo rozciąga się od francuskiej inwazji na Włochy w 1494 roku do bałkańskich zwycięstw Austrii, których kulminacją był traktat z Peterwardein z 1718 roku. Geograficznie obejmuje tereny od Niderlandów po głębiny Ukrainy.

Ta narracja z kolei skupia się na głównych punktach analitycznych Urbana: zastąpieniu armii tłumu przez profesjonalistów oraz integracji profesjonalistów z armiami koronnymi: nadzorowanymi przez rząd, zbiurokratyzowanymi instytucjami. Kluczem do tego procesu był najemnik. Pierwotnie rekrutowani ze względu na zbyt ograniczone obowiązki feudałów, najemnicy ewoluowali operacyjnie w wykwalifikowanych użytkowników coraz bardziej złożonej technologii prochowej w coraz bardziej skomplikowanych sytuacjach taktycznych. Pod koniec XVII wieku żołnierze utożsamiali się z państwami i władcami, którym służyli.