Od wzajemnej pomocy do państwa opiekuńczego: Stowarzyszenia braterskie i usługi socjalne, 1890-1967

Opinie czytelników

Książka bada historię i znaczenie towarzystw wzajemnej pomocy w Ameryce, podkreślając ich rolę w zapewnianiu wsparcia przed ustanowieniem państwa opiekuńczego. Wielu recenzentów docenia dogłębność badań naukowych i przekonujący argument za dobrowolną współpracą jako środkiem wsparcia społeczności. Niektórzy czytelnicy uważają jednak, że tekst jest suchy i brakuje mu wciągającej treści.

Książka oferuje ważne historyczne spostrzeżenia na temat instytucji wzajemnej pomocy, dobrze zbadane badania naukowe i przedstawia przekonujące argumenty za skutecznością dobrowolnej współpracy. Podważa powszechne postrzeganie państwa opiekuńczego i podkreśla znaczącą rolę stowarzyszeń braterskich we wspieraniu społeczności.

Niektórzy czytelnicy uważają, że styl pisania jest zbyt suchy i niejasny, brakuje mu zaangażowania i jasnej narracji. Kilku recenzentów uznało, że książka jest niekompletna lub że brakuje jej kompleksowego zakończenia.

(na podstawie 10 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

From Mutual Aid to the Welfare State: Fraternal Societies and Social Services, 1890-1967

Zawartość książki:

Pod koniec XIX i na początku XX wieku więcej Amerykanów należało do stowarzyszeń braterskich niż do jakiegokolwiek innego rodzaju dobrowolnego stowarzyszenia, z możliwym wyjątkiem kościołów. Pomimo stereotypowego wizerunku loży jako wyłącznej domeny białych mężczyzn, braterstwo przekraczało granice rasowe, klasowe i płciowe, obejmując kobiety, Afroamerykanów i imigrantów.

Badając historię i wpływ stowarzyszeń braterskich w Stanach Zjednoczonych, David Beito odkrywa ich kluczowe znaczenie w życiu społecznym i fiskalnym milionów amerykańskich rodzin. Jak przekonuje Beito, stowarzyszenia braterskie były czymś więcej niż tylko sposobem na zaspokojenie głęboko zakorzenionych potrzeb kulturowych, psychologicznych i płciowych, dając Amerykanom sposób na zapewnienie sobie usług opieki społecznej, które w przeciwnym razie byłyby niedostępne.

Oprócz tworzenia rozległych sieci pomocy społecznej i wzajemnej wśród ubogich i klasy robotniczej, udostępniły one swoim członkom przystępne cenowo ubezpieczenia na życie i zdrowotne oraz założyły szpitale, sierocińce i domy dla osób starszych. Jak twierdzi Beito, stowarzyszenia braterskie kontynuowały swoje zaangażowanie we wzajemną pomoc nawet we wczesnych latach Wielkiego Kryzysu, ale zmieniające się postawy kulturowe i rozwijające się państwo opiekuńcze ostatecznie doprowadziły do ich upadku.