Od prawa wyborczego do miejsca w parlamencie: Droga nowozelandzkich kobiet do parlamentu

Oryginalny tytuł:

From Suffrage to a Seat in the House: The Path to Parliament for New Zealand Women

Zawartość książki:

Nowa Zelandia zawsze dumnie nosiła swój status pierwszego kraju, który uwłaszczył kobiety. Niewielu jednak wie, że potrzeba było kolejnych 40 lat, aby pierwsza kobieta została wybrana do parlamentu.

W rzeczywistości kobiety nie były nawet uprawnione do kandydowania w wyborach krajowych aż do 1919 roku - 26 lat po tym, jak uzyskały prawo do głosowania w tych wyborach. Nawet wtedy pojawił się opór, a redaktor Auckland Star stwierdził, że otworzyłoby to drogę dla „klasy agresywnych kobiet, które, spragnione rozgłosu, nieustannie pchałyby się na stanowiska, do których w żadnym wypadku nie są przystosowane”. Podróż „z domu do Izby” była dla nowozelandzkich kobiet haniebnie długa, ponieważ wielu męskich parlamentarzystów, którzy niechętnie zaakceptowali rozszerzenie franczyzy na kobiety, stanowczo sprzeciwiało się dalszemu postępowi.

Ich polityczne machinacje i obstrukcje były bardzo skuteczne. Ostatecznie, wraz z rejestracją dodatkowych 130 000 wyborców, politycy zaczęli zdawać sobie sprawę, że głosy kobiet - a nawet głosy kobiet - mają znaczenie.

Jednak dopiero w 1933 roku pierwsza kobieta została wybrana do nowozelandzkiego parlamentu, kiedy Elizabeth McCombs zdobyła mandat w Lyttelton po śmierci męża, urzędującego posła. Historia kobiet dążących do udziału w rządzeniu krajem, zaniedbany przypis w historii wyborczej narodu, została teraz uchwycona w tej niezbędnej pracy Jenny Coleman.

Oparła się na szerokiej gamie źródeł, aby stworzyć bogaty portret szybko ewoluującego społeczeństwa kolonialnego, w którym nowe idee i zmiany społeczne były w ciągłym konflikcie ze status quo.