Od nacjonalizmu do uniwersalizmu: Władimir (Ze'ev) Żabotyński i kwestia ukraińska

Opinie czytelników

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 2 głosach.

Oryginalny tytuł:

From Nationalism to Universalism: Vladimir (Ze'ev) Jabotinsky and the Ukrainian Question

Zawartość książki:

Angielskie tłumaczenie książki Vladimir (Ze'sev) Jabotinsky i ukrains'ske pytannia: vselijuds'skist's u shatakh natsionalizmu. Dziennikarz i historyk Israel Kleiner zaprasza czytelnika do rozważenia starego problemu - historii stosunków ukraińsko-żydowskich - z nowej perspektywy. Wybitny przywódca syjonistyczny Władimir (Ze'sev) Żabotyński (1880-1940) jest dobrze znany ze swojej roli w żydowskiej historii politycznej, ale jego pisma na temat kwestii ukraińskiej i jego relacje z ukraińskimi politykami nie były przedmiotem szeroko zakrojonych badań naukowych. Żabotyński, który urodził się w Odessie, pracował jako dziennikarz w tym mieście i był świadkiem kryzysu rozwijającego się w Imperium Rosyjskim w wyniku nieubłaganej polityki oficjalnej rusyfikacji. Gdy nierosyjskie ludy imperium zaczęły mobilizować się do politycznej i kulturowej autonomii, nastąpiła coraz gwałtowniejsza reakcja sił rosyjskich, które podżegały do antyżydowskich pogromów i wzywały do dyskryminacji inorodców (nie-rodaków). W przeciwieństwie do większości żydowskich przywódców tego okresu, Żabotyński wierzył, że Ukraina ma kluczowe znaczenie dla przyszłości imperium: rosnący ruch ukraiński był wystarczająco silny, aby przełamać falę rusyfikacji, a jego orientacja polityczna pomoże określić, czy porządek postimperialny będzie zmierzał w kierunku wolności czy tyranii.

Zdając sobie sprawę, że większość świeckiej elity żydowskiej imperium była kulturowo zrusyfikowana i aktywna głównie w rosyjskich organizacjach politycznych, Żabotyński opowiadał się za reorientacją. Ostrzegał, że jeśli nie dojdzie do porozumienia między ruchami żydowskimi i ukraińskimi, ukraińskie masy mogą ulec wpływom reakcyjnych elementów, które przekonają ich, że Żydzi są ich politycznymi wrogami. Pogromy na Ukrainie w 1919 r. potwierdziły słuszność obaw Żabotyńskiego. Mimo to nie zerwał on więzi z demokratycznymi ukraińskimi politykami: w 1921 r. podpisał umowę ze swoim starym przyjacielem Maksymem Sławińskim, przedstawicielem rządu Ukraińskiej Republiki Ludowej na uchodźstwie, przewidującą utworzenie żydowskiej żandarmerii do obrony ludności żydowskiej przed pogromami w przypadku nowej antybolszewickiej kampanii sił ukraińskich. Kiedy wygnany przywódca ukraińskiego rządu, Symon Petliura, został zamordowany w 1926 r. przez besarabskiego Żyda domagającego się zemsty za ofiary pogromów, Żabotyński nie przyłączył się do fali aprobaty, ale wskazał, że polityczne korzyści z zabójstwa przypadną nowo ustanowionej dyktaturze sowieckiej. Często lekceważony jako postać marginalna lub ekscentryczna, Żabotyński wyłania się z tej relacji jako myśliciel o spójnym spojrzeniu na nacjonalizm i jako niezwykle wrażliwy obserwator, który często trafnie przewidywał przebieg wydarzeń politycznych.

Jego fundamentalna zasada wzajemnego szacunku między narodami stanowi solidną podstawę dla rozwoju stosunków między Ukraińcami i Żydami.