Opinie czytelników
Podsumowanie:Książka otrzymała pozytywne recenzje za dogłębną analizę komunizmu i eksplorację różnych ludobójstw, w szczególności skupienie się na mniej omawianych wydarzeniach obok Holokaustu. Istnieją jednak istotne kwestie dotyczące poprawności fizycznej książki otrzymanej przez niektórych czytelników, co może umniejszać ogólne wrażenia.
Zalety:⬤ Dogłębna eksploracja komunizmu i ludobójstw
⬤ łączy wiele dyscyplin, takich jak socjologia, antropologia, polityka i historia
⬤ unika sensacji, jednocześnie odnosząc się do okrucieństwa
⬤ stanowi cenny wkład w porównawcze studia nad ludobójstwem.
Wady:Problemy z fizyczną kopią książki i niedopasowaniem treści; niektórzy czytelnicy napotkali problemy z błędami wydawcy wpływającymi na ich doświadczenie.
(na podstawie 4 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
Purify and Destroy - The Political Uses of Massacre and Genocide
Zawartość książki:
Jak możemy zrozumieć procesy społeczno-polityczne, które prowadzą do skrajnej przemocy, czystek etnicznych czy ludobójstwa? Stanowiąca przełom w analizie porównawczej książka Purify and Destroy pokazuje, że rzeczywiście możliwe jest porównanie Holokaustu, ludobójstwa w Rwandzie i czystek etnicznych w Bośni i Hercegowinie, przy jednoczesnym poszanowaniu specyfiki każdego z tych przerażających zjawisk.
Jacques Semelin osiąga to, po części, prowadząc swoich czytelników przez trzy przykłady jednocześnie, których rozwikłanie czasami jest zbieżne, ale najczęściej rozbieżne. Metoda Semelina jest multidyscyplinarna, opiera się nie tylko na historii współczesnej, ale także na psychologii społecznej i naukach politycznych.
Opierając się na przełomowym rozróżnieniu między masakrą a ludobójstwem, Purify and Destroy identyfikuje główne etapy ogólnego procesu destrukcji, zarówno racjonalnego, jak i irracjonalnego, zrodzonego z tego, co Semelin nazywa „urojeniową racjonalnością”. Opisuje dynamiczny model strukturalny, którego rdzeniem jest matryca społecznej wyobraźni, która w odpowiedzi na lęki, resentymenty i utopie rzeźbi i odbudowuje ciało społeczne poprzez eliminację „wroga”. Semelin identyfikuje główne etapy, które mogą prowadzić do procesu ludobójstwa i wyjaśnia, w jaki sposób zwykli ludzie mogą stać się jego sprawcami.
Rozwija intelektualne ramy do analizy całego spektrum masowej przemocy, w tym terroryzmu, w XX wieku i wcześniej. Zdecydowanie krytykując dzisiejszą polityczną instrumentalizację pojęcia „ludobójstwa”, Semelin wzywa badania nad ludobójstwem do wycofania się z prawnych i normatywnych definicji i dojrzewania jako samodzielna dyscyplina w naukach społecznych.
