Salvage
Nowy, intymny i poruszający zbiór poezji Cindy Milwe Salvage błyszczy od przyjemności i bólu. Dziewczynka z zachwytem bada "pająkowaty wzrost" swoich pierwszych włosów łonowych, "promieniujących z mojego środka". W wierszu "Co zrobi córka" Milwe pisze o bliźnie po cesarskim cięciu, "która biegnie/od pępka matki/do jej kości łonowej". To właśnie ta dwoistość nadaje Salvage niezwykłą moc. Wnikliwie obserwowane wiersze Milwe ukazują nie tylko "żółte i białe perkalu" letniej kukurydzy, ale także "ciemne, surowe dno" dzieciństwa naznaczonego przemocą ojca i mizoginią kultury. Są też momenty czułości, głęboko odczuwane hołdy dla studentów, dla poetów takich jak Wright, Roethke i Achmatowa. Salvage to prawdziwy skarb, wielowymiarowy i bezcenny.
Ellen Bass
Niezależnie od tego, czym jeszcze jest, była lub jest skłonna się stać (twórczo) w trwającym całe życie akcie siłowania się (w wiersze) z centralną energią głosu i wibracją rzeczywistości, Cindy Milwe jest naturalnie i zasadniczo poetką etapów ludzkiego rozwoju (nie poetką narracyjną) i poetką zaangażowaną w transformującą współczesną mitologię tajemnic. Niemal wszystkim wierszom w "Salvage" udaje się wyrosnąć z korzeni czegoś, w równym stopniu publicznego i prywatnego, w szeroko zakrojone osobiste badania każdej instytucji ludzkiej wymiany, w tym aktu czytania, który Milwe demaskuje jako równe tożsamości bagno wypełnione płynącą walutą DNA Idei. Salvage to stodoła niuansów i metafor Milwe, które mają znaczenie, gdy bada ona wiele delikatnych i trudnych ludzkich korków, które od tego czasu stały się naruszeniami stref zakazanych. Pisze tak, jakby komunikowała się ze wszystkimi oryginalnymi poetami Wesleyan University Press naraz, jakby pamiętała swoje życie, kiedy było (po prostu) substancją w jajku, pakując wiele w małe formalne przestrzenie. I Salvage udowadnia, że oddech wiersza, nawet po jego złamaniu, ma pamięć. Ta kolekcja jest głosem wizji na czas!
Thomas Sayers Ellis
Wiersze Cindy Milwe są pisane z ciała, pełne krwi i ostre jak zęby. Pisze z pamięci i obserwacji, ale w jej wizji nie ma nic abstrakcyjnego; jest głęboko zakorzeniona w konkrecie. Niezależnie od tego, czy wspomina swoje dzieciństwo na wschodnim wybrzeżu, czy swoje doświadczenia jako nauczycielka na zachodzie, pozostaje zawsze obecna, zawsze w centrum, jako człowiek w środku swojego życia. Przeczytaj te wiersze, jeśli chcesz wiedzieć, co to znaczy pamiętać - ale co ważniejsze, jeśli chcesz wiedzieć, co to znaczy czuć.
David L. Ulin