Obsesja, estetyka i iberyjskie miasto: Częściowe szaleństwo współczesnej kultury miejskiej

Oryginalny tytuł:

Obsession, Aesthetics, and the Iberian City: The Partial Madness of Modern Urban Culture

Zawartość książki:

Chociaż wiele przedstawień miasta w prozie, poezji i sztuce wizualnej można znaleźć z wcześniejszych okresów w historii ludzkości, Obsesja, estetyka i miasto iberyjskie kładzie nacisk na konkretną fazę rozwoju urbanistycznego. Jest to kwintesencja nowoczesnego miasta, które powstaje w XIX wieku.

Pod względem społecznym to dziewiętnastowieczne miasto jest wytworem wyspecjalizowanej klasy planistów zaangażowanych w to, co teoretyk miejski Henri Lefebvre nazwał burżuazyjną nauką nowoczesnego urbanizmu. Najpierw myślimy o dużej skali i szerokich bulwarach Paryża barona Georgesa von Haussmanna lub geometrycznej wizji planowania Barcelony Ildefonsa Cerda. Nowoczesna nauka projektowania urbanistycznego inauguruje nowy sposób myślenia o mieście; nowoczesność miejska jest teraz definiowana przez triumf wartości wymiany nad wartością użytkową, a żywe miasto zostaje przyćmione przez planowane miasto, tak jak wyobrażają je sobie kapitaliści, budowniczowie i spekulanci.

Tak więc plany urbanistyczne, architektura, proza literacka i poezja, kino dokumentalne i fabularne oraz sztuka komiksowa służą jako okna na naszą współczesną obsesję na punkcie estetyki miejskiej. Książka ta bada relacje społeczne implikowane przez naszą miejską nowoczesność, koncentrując się na czterech miastach, które w szerokich zarysach reprezentują kulturową i językową heterogeniczność Półwyspu Iberyjskiego.

Każdy rozdział wprowadza, ale wykracza daleko poza identyfikowalny obszar miejski w danym mieście, zwracając uwagę na kulturową obsesję ukrytą w jego rekonstrukcji, a także rolę obsesji w artystycznej reprezentacji środowiska miejskiego. Obszary te to barcelońska dzielnica Eixample, madryckie Linear City, centralny obszar Baixa w Lizbonie oraz Siedem Ulic lub Zazpikaleak w Bilbao.

Temat obsesji - który, jak zbadano, jest synonimem koncepcji częściowego szaleństwa - stanowi punkt wyjścia do zrozumienia wzajemnych powiązań zarówno dyskursów urbanistycznych, jak i artystycznych.