Ocena:
Książka „Picturing Disability: Beggard, Freak, Citizen, and Other Photographic Rhetoric” to naukowa i kulturowa eksploracja niepełnosprawności przez pryzmat fotografii historycznej. Oferuje kompleksowe spojrzenie na sposób, w jaki osoby niepełnosprawne były przedstawiane w różnych mediach na przestrzeni czasu, szczególnie od XIX do początku XX wieku, i rzuca wyzwanie czytelnikom, aby zrozumieli te reprezentacje w ich kontekście historycznym.
Zalety:Książka jest chwalona za niezwykłą kolekcję historycznych fotografii, wnikliwe komentarze i zdolność do angażowania czytelników w sposób akademicki i osobisty. Jest szczególnie ceniona za dogłębne zbadanie ewolucji poglądów społeczeństwa na temat niepełnosprawności, jasny i dobrze zbadany tekst oraz unikalny wgląd w cel fotografii. Wiele recenzji podkreśla, że jest to cenne źródło dla programów studiów nad niepełnosprawnością i dla każdego zainteresowanego historią niepełnosprawności.
Wady:Niektórzy czytelnicy mogą uznać, że akademicki ton książki stanowi wyzwanie, a jej historyczna zawartość jest dość niepokojąca, szczególnie w rozdziałach dotyczących drażliwych tematów, takich jak eugenika i fotografia medyczna. Ponadto, chociaż książka jest postrzegana jako wciągająca, kilka recenzji sugeruje, że mieszane motywacje do zaangażowania się w nią mogą przytłoczyć niektórych czytelników.
(na podstawie 7 opinii czytelników)
Picturing Disability: Beggar, Freak, Citizen and Other Photographic Rhetoric
Karzeł, niedołężny, kaleka, kulawy i obłąkany: te określenia i towarzyszące im historyczne fotografie mogą wydawać się szokujące dla współczesnych odbiorców. Młoda kobieta bez rąk nosi cekinową tutu i uśmiecha się do kamery, paląc papierosa palcami stóp.
Mężczyzna trzyma dwie protezy nóg, podczas gdy jego własne nogi są obnażone do kolan, aby pokazać jego brakujące stopy. Zdjęcia były wykorzystywane jako materiał promocyjny dla pokazów cyrkowych, akcji charytatywnych i galerii sztuki. Znaleziono je na kartach żebraczych i w albumach rodzinnych. W "Picturing Disability" Bogdan i jego współpracownicy zebrali ponad 200 historycznych fotografii pokazujących, w jaki sposób osoby niepełnosprawne były przedstawiane i badających konteksty, w których były fotografowane.
Zamiast koncentrować się na fotografowanych osobach, Bogdan kieruje swój wzrok na ludzi stojących za aparatem. Bada historyczne i kulturowe otoczenie fotografii, aby rozszyfrować związek między obrazami a perspektywą ich twórców. Analizując wizualną retorykę tych fotografii, Bogdan identyfikuje szeroką gamę gatunków, od pamiątek z pokazów po fotografie kliniczne. Począwszy od lat sześćdziesiątych XIX wieku, kiedy fotografie stały się łatwo dostępne, po lata siedemdziesiąte XX wieku, kiedy ruch na rzecz praw osób niepełnosprawnych stał się siłą napędową znaczących zmian, Bogdan opisuje ewolucję tworzenia obrazów niepełnosprawności. Picturing Disability zabiera czytelnika poza ocenianie obrazów jako pozytywnych lub oszczerczych, aby ujawnić, w jaki sposób określone konteksty generują określone emocje i trwałe obrazy.
