Ocena:
Książka „The Calculus of Selfishness” autorstwa Karla Sigmunda przedstawia połączenie matematycznych i ewolucyjnych teorii dotyczących współpracy i egoizmu. Przechodzi od treści nietechnicznych do bardziej złożonej analizy matematycznej, mając na celu zapewnienie jasności w ewolucyjnej teorii gier. Recenzje odzwierciedlają mieszane uczucia, podkreślając wyzwania związane ze złożonością matematyczną, ale także chwaląc potencjał dydaktyczny książki i kompleksowy przegląd dziedziny.
Zalety:Książka dobrze nadaje się do nauczania i samokształcenia, z płynnym przejściem od treści nietechnicznych do matematycznych. Oferuje kompleksowy przegląd najnowszych badań nad współpracą i jest chwalona za jasne wyjaśnienia i przydatność. Czytelnicy doceniają przystępny styl pisania i zdolność autora do skutecznego przekazywania złożonych pomysłów, dzięki czemu jest to dobre źródło informacji dla studentów i współpracowników.
Wady:Książka może być zbyt wymagająca pod względem matematycznym dla niektórych czytelników, szczególnie po pierwszych rozdziałach, co prowadzi do frustracji u osób z umiarkowanym doświadczeniem matematycznym. Niektórzy użytkownicy uważają, że sekcje matematyczne są trudne do zrozumienia, co sugeruje, że książka może nie być tak przystępna, jak reklamowano.
(na podstawie 4 opinii czytelników)
The Calculus of Selfishness
Pionier ewolucyjnej teorii gier przygląda się egoizmowi i współpracy.
W jaki sposób współpraca pojawia się wśród samolubnych jednostek? Kiedy ludzie dzielą się zasobami, karzą tych, których uważają za niesprawiedliwych i angażują się we wspólne przedsięwzięcia? Pytania te fascynują zarówno filozofów, biologów, jak i ekonomistów, ponieważ „niewidzialna ręka”, która powinna przekształcić samolubne wysiłki w korzyści publiczne, nie zawsze działa. The Calculus of Selfishness przygląda się dylematom społecznym, w których motywacja do współpracy zostaje obalona, a interes własny staje się niszczący. Karl Sigmund, pionier w dziedzinie ewolucyjnej teorii gier, wykorzystuje proste i dobrze znane modele teorii gier do zbadania podstaw zbiorowego działania oraz skutków wzajemności i reputacji.
Skupiając się na niektórych z najbardziej znanych eksperymentów społecznych i ekonomicznych, w tym grach takich jak Dylemat Więźnia, Zaufanie, Ultimatum, Snowdrift i Public Good, Sigmund bada warunki prowadzące do strategii współpracy. Jego podejście opiera się na ewolucyjnej dynamice gier, zastosowanej do deterministycznych i probabilistycznych modeli interakcji ekonomicznych.
Badając podstawowe strategiczne interakcje między jednostkami kierującymi się własnym interesem i uwikłanymi w pułapki społeczne, The Calculus of Selfishness analizuje, w jakim stopniu jeden z kluczowych aspektów ludzkiej natury - egoizm - może prowadzić do współpracy.
