Objawienia Maryjne: Zjawiska naturalne?

Opinie czytelników

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 2 głosach.

Oryginalny tytuł:

Marian Apparitions: Natural Phenomena?

Zawartość książki:

Wszystkie objawienia Matki Bożej są klasyfikowane przez Kościół rzymskokatolicki jako objawienia prywatne. Joseph, kardynał Ratzinger, kiedy był prefektem Kongregacji Nauki Wiary, napisał w "Orędziu Fatimskim, 2000": "Nauczanie Kościoła rozróżnia 'objawienie publiczne' i 'objawienia prywatne'. Te dwie rzeczywistości różnią się nie tylko stopniem, ale także istotą"... "W tym kontekście staje się teraz możliwe właściwe zrozumienie pojęcia objawienia prywatnego, które odnosi się do wszystkich wizji i objawień, które miały miejsce od czasu ukończenia Nowego Testamentu. Jest to kategoria, do której musimy przypisać orędzie fatimskie. W tym kontekście posłuchajmy raz jeszcze Katechizmu Kościoła Katolickiego: Na przestrzeni wieków miały miejsce tak zwane objawienia "prywatne", z których część została uznana przez autorytet Kościoła... Ich rolą nie jest uzupełnianie ostatecznego Objawienia Chrystusa, ale pomoc w pełniejszym przeżywaniu go w pewnym okresie historii" (nr 67). Kościół katolicki naucza, że objawienie publiczne zostało zakończone, a zatem zostało zakończone wraz ze śmiercią ostatniego apostoła (Sobór Watykański II, Dei Verbum 4), ale objawienie prywatne było kontynuowane.

Kościół utrzymuje, że zatwierdzone prywatne objawienia, takie jak wizje, głosy i objawienia, zostały uznane za pochodzące od Boga z dużym prawdopodobieństwem, ale nie muszą być akceptowane przez wiernych, podczas gdy nauki zawarte w depozycie wiary muszą być wierzone i akceptowane. To powiedziawszy, te objawienia Maryi Dziewicy, zwłaszcza dwa główne z Lourdes i Fatimy, nabrały znaczenia równego objawieniom biblijnym i samym Ewangeliom. Jednak objawienia maryjne naprawdę należą do sfery objawień prywatnych, a zatem nie trzeba w nie wierzyć jako mające nadprzyrodzone pochodzenie. Niniejsze studium ma na celu wykazanie, że objawienia maryjne mają swoje źródło w zjawiskach naturalnych, a nie nadprzyrodzonych. Podczas gdy były setki, a może tysiące objawień maryjnych, tylko 16 zostało sklasyfikowanych jako "objawienia zatwierdzone przez biskupa i uznane przez Watykan", a 7 jako "objawienia zatwierdzone przez Koptów". Niniejsza książka odnosi się do kilku z nich. Najczęściej objawienia maryjne mają miejsce w krajach rzymskokatolickich, gdzie widzącymi są zazwyczaj małe dzieci w wieku od 6 do 12 lat. Jedno z naturalnych wyjaśnień objawień maryjnych zostało zasugerowane przez amerykańskiego parapsychologa D. Scotta Rogo, który napisał, że "możliwe jest, że są to projekcje obrazów utajonych w naszych umysłach, które dosłownie stają się tymczasowo rzeczywiste przy rzadkich okazjach......

Kluczem do zrozumienia objawień maryjnych może być ich tendencja do występowania w czasach kryzysu społecznego i/lub politycznego. W takich okresach stresu, w zbiorowej nieświadomości zagrożonej kultury może wystąpić pewna forma masowej komunikacji telepatycznej. Może to prowadzić do powstania "umysłu grupowego", co z kolei skutkuje projekcją nawiedzenia maryjnego". Nie jest jasne, w jaki sposób doprowadziłoby to do objawień takich jak Lourdes i Fatima. Jakie były środki? Wykluczając nadprzyrodzone, autor bada tutaj naturalne przyczyny, zaczynając od halucynacji, takich jak: religijne hierofanie związane ze świętymi gajami; apofenia, widzenie wzorców w przypadkowych danych i pareidolia, gdy przypadkowe bodźce, obrazy lub dźwięki są przekształcane przez nasze umysły w znajome wzorce, których w rzeczywistości nie ma. Badane są przyczyny biologiczne i geologiczne, takie jak: wycieki abiotycznych lub naturalnych gazów bagiennych powodujące halucynacje; geomagnetyczne i naturalne wyładowania elektryczne, takie jak burze, a zwłaszcza Białe Damy, oślepiające kule światła. Inne możliwe przyczyny mogą wynikać z cech psychologicznych dziewcząt w okresie dojrzewania, a zwłaszcza z poziomu magnetytu w ich mózgach. Jedną z charakterystycznych cech rzekomych wypowiedzi Marian jest zmienność ich poziomu trudności w czytaniu, mierzona w Gunning Fog Index.