The Promise of Friendship
The Promise of Friendship bada, co sprawia, że przyjaźń jest możliwa i dobra dla ludzi.
W dialogu z autorami od Arystotelesa i Montaigne'a po Prousta, Levinasa i Derridę, Sarah Horton argumentuje, że przyjaźń jest dostosowana do naszej skończoności - to znaczy do ograniczeń, w których żyją istoty ludzkie - i proponuje nowe rozumienie przyjaźni jako tłumaczenia: przyjaciele tłumaczą świat dla siebie nawzajem, tak że każdy z nich doświadcza świata nie tak, jak robi to drugi, ale w świetle zawsze niepoznawalnego doświadczenia przyjaciela. Dystans między przyjaciółmi, który uniemożliwia im całkowite poznanie siebie nawzajem, umożliwia im również przemianę poprzez przyjaźń.
Przyjaźń jest zatem możliwa i dobra dla tych, którzy kochają właśnie dlatego, że nigdy nie mogą w pełni poznać przyjaciela. Przyjaźń jest głębokim, wzajemnym darem z siebie, który podkreśla niezastąpioność każdej osoby, fundamentalnie kształtuje jaźń i jest jedną z największych radości ludzkiej egzystencji.
