Obiekty w powietrzu: Dzieła sztuki i ich otoczenie około 1900 roku

Oryginalny tytuł:

Objects in Air: Artworks and Their Outside Around 1900

Zawartość książki:

Margareta Ingrid Christian odkrywa sposoby, w jakie około 1900 roku badacze sztuki, krytycy i choreografowie pisali o dziele sztuki jako rzeczywistym obiekcie w czasie rzeczywistym i przestrzeni, otoczonym i płynnie połączonym z widzem poprzez samo powietrze, którym oddychamy.

Teoretycy tacy jak Aby Warburg, Alois Riegl, Rainer Maria Rilke i choreograf Rudolf Laban czerpali z nauki swoich czasów, aby zbadać powietrze jako materialną przestrzeń otaczającą dzieło sztuki, tworząc jego "środowisko", "atmosferę" lub "otoczenie". Christian bada, w jaki sposób zewnętrzna przestrzeń dzieła sztuki była postrzegana jako kategoria estetyczna sama w sobie, zaczynając od spostrzeżenia Rainera Marii Rilkego, że rzeźba Rodina "wydycha atmosferę", a kolory Cezanne'a tworzą "spokojne, jedwabiste powietrze", które przenika puste pokoje, w których wystawiane są obrazy.

Pisarze stworzyli wczesną teorię nieograniczonej formy, która opisywała to, co Christian nazywa ekstazą dzieła sztuki lub jego zdolnością do wychodzenia poza swoje granice i tworzenia własnej przestrzeni. Obiekty postrzegane z tej perspektywy komplikują modny obecnie dyskurs estetyki empatii, zwracanie uwagi na samoprojektujące się podmioty oraz ideę modernistycznego, samowystarczalnego dzieła sztuki. Christian zachęca nas na przykład do uhistorycznienia immersyjnych instalacji przestrzennych i "środowisk", które pojawiły się od lat 60.

XX wieku i rozważenia ich początków w estetyce przełomu XIX i XX wieku. W tej pięknie napisanej pracy Christian oferuje nam sposoby na ponowne przemyślenie zakorzenionych narracji o estetyce i modernizmie oraz ponowne przyjrzenie się alternatywom.