Obermann (Noumena Classics)

Opinie czytelników

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 7 głosach.

Zawartość książki:

"Widziałem dolinę przesiąkniętą łagodnym światłem pod piękną zasłoną porannej mgły... Widziałem, jak zmienia się i matowieje; pożerająca kula przeszła nad nią, paląc ją i wyczerpując swoim blaskiem, pozostawiając ją spaloną, pozbawioną soków i żałośnie jałową. Tak więc szczęśliwa zasłona naszych dni jest powoli podnoszona i rozpraszana... "

Obermann, opublikowana po raz pierwszy w 1804 roku, jest najbardziej znanym dziełem francuskiej pisarki Tienne Pivert de Senancour. Zwykle opisywane jako powieść epistolarna, listy składające się na ten tom są znacznie bliższe serii powiązanych ze sobą esejów. Rzekomo pisane przez melancholijnego pustelnika Obermanna, którego krytycy postrzegają jako słabo zakamuflowaną postać samego Senancoura, listy zawierają emocjonalne wynurzenia człowieka wiecznie poszukującego głębi swojego wnętrza w nadziei na przezwyciężenie rozpaczy i znalezienie miejsca dla siebie w świecie, ale nigdy mu się to nie udaje. Listy obejmują wiele tematów, takich jak obłudna moralność tamtych czasów, wady religii, złe traktowanie kobiet w społeczeństwie i bezsens istnienia. Ale chociaż pisma te są zawsze przyćmione nieuniknionym poczuciem zadumy i pesymizmu, istnieją również fragmenty, które zawierają uderzające opisy alpejskiego schronienia Obermanna, które są niemal mistyczne w swoim poczuciu zjednoczenia z naturą. Dzieło to jest pod pewnymi względami podobne do Zadumy samotnego wędrowca Rousseau, jego Wyznań, Esejów Montaigne'a, a nawet do Walden Thoreau, ale jest całkowicie oryginalne w swojej formie i nie ma nic podobnego w historii literatury francuskiej.

Choć praktycznie nieznany w Ameryce i w dużej mierze zapomniany we Francji, Obermann powinien być jednak postrzegany jako istotny tekst wczesnego romantyzmu, którego należne miejsce znajduje się obok Smutków młodego Wertera Goethego i Ren Chateaubrianda.

tienne Pivert de Senancour (1770-1846) jako francuski eseista, który większość życia spędził w zapomnieniu, utrzymując się głównie dzięki pióru. W końcu został zauważony w 1827 r. po tym, jak oskarżono go o zniesławienie religii w drugim wydaniu jego R sum de l'histoire des traditions morales et religieuses. Udana obrona jego sprawy i wynikający z tego rozgłos spowodowały wznowienie jego wcześniejszych dzieł, w tym Obermann, De l'Amour (1806) i Libres M ditations d'un solitaire inconnu (1819).