Oasis' Definitely Maybe

Opinie czytelników

Książka oferuje dokładną analizę debiutanckiego albumu Oasis „Definitely Maybe”, zapewniając wgląd w muzykę zespołu, jego wpływy i kontekst społeczno-polityczny wczesnych lat 90. w Wielkiej Brytanii. Czytelnicy doceniają zdolność autora do równoważenia teorii z analizą faktów, dzięki czemu jest to satysfakcjonująca lektura dla fanów i osób zainteresowanych historią muzyki.

⬤ Dobrze przedstawiona i przemyślana analiza
⬤ poprawia zrozumienie albumu
⬤ wnikliwe spojrzenie na kontekst zespołu
⬤ dokładne badanie piosenek i B-Sides
⬤ zachowuje równowagę między teorią a faktami
⬤ szanuje wkład zespołu bez podważania go
⬤ kompaktowy i wciągający format.

Niektórzy czytelnicy mogą uznać analizę za zbyt szczegółową dla zwykłych fanów; skupienie się może nie spodobać się osobom niezainteresowanym kontekstami politycznymi i gospodarczymi.

(na podstawie 10 opinii czytelników)

Zawartość książki:

Debiutancki album Oasis Definitely Maybe z 1994 roku zdołał podsumować niemal całą historię muzyki gitarowej po latach pięćdziesiątych, od Chucka Berry'ego po My Bloody Valentine, w sposób, który wydawał się niewymagający wysiłku. Ale ten niezwykły album był również dokumentem społecznym, który był bliższy narracji zbiorowych nadziei i marzeń narodu niż jakakolwiek inna płyta z ostatniego ćwierćwiecza.

W Wielkiej Brytanii, która właśnie przeszła najbardziej szkodliwy okres wstrząsów społecznych od stulecia pod rządami Thatcher, Noel Gallagher brzuchomówstwem wygłaszał hasła płonącego komunitariańskiego optymizmu ustami swojego brata Liama i grą innych „everymenów” Oasis: Paula McGuigana, Paula Arthursa i Tony'ego McCarrolla. Na „Definitely Maybe” Oasis przekazał znoszone przesłanie idealizmu i nadziei wbrew przeciwnościom losu, ale takie, które miało szczególny oddźwięk w społeczeństwie, w którym powiększająca się przepaść między wysokimi a niskimi wymagała nowego nadludzkiego rodzaju skoku.

Alex Niven przedstawia zdumiewający rozwój Oasis w połowie lat 90. i celebruje afirmującą życie, wspólnotową siłę piosenek takich jak Live Forever, Supersonic i Cigarettes & Alcohol. Czyniąc to, stara się zmienić pozycję Oasis w stosunku do ich rówieśników z Britpopu i zbadać jedną z najbardziej kontrowersyjnych narracji popkulturowych ostatnich trzydziestu lat.