Opinie czytelników
Podsumowanie:Recenzje chwalą książkę za jej ponadczasową mądrość, łatwość czytania i duchową głębię, podkreślając jej aktualność, mimo że została napisana w XIII wieku. Czytelnicy doceniają jej wymagające, ale praktyczne przesłania dotyczące samozaparcia i oddzielenia od światowych rozrywek.
Zalety:Ponadczasowa mądrość mająca zastosowanie w dzisiejszych czasach, zwięzłe i łatwe do odczytania, potężne i prowokujące do myślenia nauki, doskonałe duchowe przewodnictwo, korzystny dwujęzyczny format (angielski/łaciński), pomocne zasoby dostępne online.
Wady:Niektórzy czytelnicy mogą uznać perspektywę autora za zbyt rygorystyczną, szczególnie w odniesieniu do samozaparcia i oddzielenia od spraw doczesnych.
(na podstawie 8 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
On Cleaving to God
Zawartość książki:
Fragment: O najwyższej i najdoskonalszej doskonałości człowieka, na ile jest to możliwe w tym życiu De ultima et summa perfectione hominis, quantum in hac vita possibile est. Wpadłem na pomysł napisania czegoś dla siebie na temat stanu całkowitego i pełnego oderwania się od wszystkiego i swobodnego, ufnego, nagiego i mocnego przylgnięcia do samego Boga, tak aby opisać go w pełni (o ile jest to możliwe w tym miejscu wygnania i pielgrzymowania), zwłaszcza że celem chrześcijańskiej doskonałości jest miłość, dzięki której przylgniemy do Boga.
W rzeczywistości każdy jest zobowiązany do tego miłosnego przylgnięcia do Boga jako niezbędnego do zbawienia, w postaci przestrzegania przykazań i dostosowywania się do woli Bożej, a przestrzeganie przykazań wyklucza wszystko, co jest sprzeczne z naturą i nawykiem miłości, w tym grzech śmiertelny. Członkowie zakonów zobowiązali się ponadto do doskonałości ewangelicznej oraz do tego, co stanowi dobrowolną i doradczą doskonałość, dzięki której można szybciej dotrzeć do najwyższego celu, jakim jest Bóg. Przestrzeganie tych dodatkowych zobowiązań wyklucza również rzeczy, które przeszkadzają w działaniu i żarliwości miłości, a bez których można dojść do Boga, i obejmują one wyrzeczenie się wszystkich rzeczy, zarówno ciała, jak i umysłu, dokładnie tak, jak pociąga za sobą ślub profesji.
Ponieważ rzeczywiście Pan Bóg jest Duchem, a ci, którzy Go czczą, muszą oddawać Mu cześć w duchu i w prawdzie, innymi słowy, przez poznanie i miłość, czyli zrozumienie i pragnienie, pozbawione wszelkich obrazów. O tym właśnie jest mowa w Ewangelii Mateusza 6:6: "Gdy się modlicie, wejdźcie do komory waszej", czyli do waszego wnętrza, "a zamknąwszy drzwi", czyli zmysły wasze, i tam z czystym sercem i sumieniem, i z wiarą nieskalaną "módlcie się do Ojca waszego", w duchu i w prawdzie, "w skrytości". Można to zrobić najlepiej, gdy człowiek jest oderwany i usunięty od wszystkiego innego i całkowicie zamyślony w sobie.
Tam, w obecności Jezusa Chrystusa, ze wszystkim, ogólnie i indywidualnie, wykluczonym i wymazanym, sam umysł zwraca się z ufnością do Pana, swojego Boga, ze swoim pragnieniem. W ten sposób wylewa się na Niego w pełnej szczerości całym swoim sercem i tęsknotą swojej miłości, w najbardziej wewnętrznej części wszystkich swoich zdolności i jest zanurzony, powiększony, podpalony i rozpuszczony w Nim. Po tekście angielskim następuje tekst łaciński.
To katolickie dzieło zostało przetłumaczone przez anglikanina, który przyznaje się do wprowadzenia pewnych zmian. Ogólnie rzecz biorąc, pozostaje to podnoszące na duchu dzieło dostępne w języku angielskim.
