O przygotowywaniu i wygłaszaniu kazań: Wydanie czwarte

Opinie czytelników

Książka ta jest klasycznym źródłem informacji na temat przygotowywania i wygłaszania kazań, chwalonym za solidność biblijną i praktyczne porady. Jest uważana za nieocenioną dla ministrów i nauczycieli, dostarczając wielu podstawowych informacji i spostrzeżeń. Niektórzy czytelnicy zauważyli jednak problemy z formatowaniem i dostępnością wydania.

Szczegółowe i pouczające, oparte na Biblii, praktyczne porady dotyczące przygotowywania kazań, korzystne zarówno dla początkujących, jak i doświadczonych kaznodziejów, uznawane za klasyczne, pomocne w organizowaniu treści i różnych stylów głoszenia.

Mały rozmiar tekstu utrudnia niektórym czytanie, obawy dotyczące literówek i słabego formatowania w niektórych wydaniach, postrzeganie, że odnosi się głównie do XIX-wiecznych praktyk kaznodziejskich, które mogą nie być aktualne.

(na podstawie 44 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

On the Preparation and Delivery of Sermons: Fourth Edition

Zawartość książki:

ROZDZIAŁ 5.

Tekst.

1. ZNACZENIE TERMINU.

Słowo "tekst" pochodzi od łacińskiego "texere" ("tkać"), które w przenośni oznacza składać, konstruować, a zatem komponować, wyrażać myśl w ciągłej mowie lub piśmie. Rzeczownik "textus" oznacza zatem produkt tkania, sieć, tkaninę, a więc w literackim użyciu tkaninę własnego myślenia, ciągłą kompozycję. Powstała praktyka polegająca na czytaniu ciągłej narracji lub dyskusji jakiegoś autora i dodawaniu komentarzy, głównie wyjaśniających, lub na braniu własnego pisma autora i robieniu notatek po bokach lub na dole strony. W ten sposób dzieło autora zaczęto nazywać "tekstem", w odróżnieniu od fragmentarycznych notatek i komentarzy redaktora lub mówcy. Takie użycie tego słowa przetrwało do dziś, gdy mówimy o tekście starożytnych autorów lub innych osób, co oznacza ich własną oryginalną kompozycję.

Krytyka tekstowa jest nauką określającą, jaki był ich dokładny język. Wczesne kaznodziejstwo miało charakter bieżącego komentowania powiązanego ciągu myśli lub tekstu Pisma Świętego, który został tak nazwany, aby odróżnić go od komentarza lub ekspozycji kaznodziei. Wraz z rozwojem praktyki wydłużania komentarzy w zorganizowaną mowę i skracania użytego fragmentu Pisma Świętego, tekst zaczął oznaczać część Pisma Świętego wybraną jako sugestia lub podstawa kazania.

2. UŻYCIE TEKSTU.

Historia słowa tekst, podobnie jak historia homiletyki, wskazuje na fakt, który jest również dobrze znany, że kaznodziejstwo było pierwotnie wykładem. Wcześni chrześcijańscy kaznodzieje często mówili o fragmentach o znacznej długości, a ich kazania były w dużej mierze ekspozycją. Praktyka ta została zmodyfikowana, a użycie krótkiego tekstu lub krótkiego fragmentu stało się powszechne. Na początku XX wieku kazania bez tekstu nie były rzadkością. Obecnie kazanie ekspozycyjne zyskuje na popularności.

W tej całej kwestii używania tekstów prawem jest wartość, a nie zwyczaj. Niech kaznodzieja decyduje. Ważną rzeczą jest to, że kazanie musi być chrześcijańskie w treści, duchu i celu. Można wziąć tekst i nadal głosić kazanie, które nie jest chrześcijańskie.

Z drugiej strony, kazanie bez tekstu i bez formalnego odniesienia do Pisma Świętego może być całkowicie chrześcijańskie. Samo podążanie za kultem nowości lub naśladowanie jakiegoś podziwianego buntownika przeciwko konwencji jest równie złe, jak podążanie za tradycją. Niech kaznodzieja ma powód do tego, co robi. Czasami może pominąć jakiś tekst, ponieważ nie można znaleźć odpowiedniego tekstu do tego, co chce powiedzieć. Ale to powinno zdarzać się rzadko, ponieważ, jak sugeruje dr Coffin,.

Jeśli w szerokim zakresie literatury biblijnej kaznodzieja nie może znaleźć tekstu do tego, co chce powiedzieć, istnieje prawdopodobieństwo, że odbiega od historycznej wiary, której jest nauczycielem.

Czasami może on dostrzec wartość w głoszeniu bez tekstu dla urozmaicenia. Może też zajmować się kilkoma fragmentami, z których żaden nie nadaje się na tekst centralny. Z reguły jednak cele kazania są lepiej realizowane z dobrze dobranym tekstem.

3. ZASADY WYBORU TEKSTU.

Właściwy dobór tekstu jest sprawą wielkiej wagi. Pastor lub student powinien prowadzić notatnik z listą tekstów. Czytając Pismo Święte i książki teologiczne, czytając zbiory kazań, biografie, w swobodnej refleksji i przygotowując inne kazania, stale będą pojawiać się fragmenty, na których kaznodzieja mógłby oprzeć kazanie. Powinny one być natychmiast zapisywane. Kaznodzieja powinien zdyscyplinować się, aby to robić, aż stanie się to nawykiem. Powinien też w tym samym czasie zapisywać, choćby krótko, proponowany zarys kazania lub jakiś szczególnie cenny pogląd czy ilustrację, która może mu przyjść do głowy. W przeciwnym razie na liście znajdzie wiele fragmentów, które będą miały dla niego niewielkie znaczenie, ponieważ skojarzenie zostanie zerwane, a punkt widzenia zniknie. Czasami kaznodzieja będzie myślał o planach kazań lub sugestywnych tekstach lub tematach w szybkim tempie. Pomysły te powinny być starannie zachowane. Wiele dobrych tekstów i kreatywnych pomysłów zostaje zapomnianych, podczas gdy krótka notatka lub nawet niewielki wysiłek, by powiązać je z innymi rzeczami, mógłby je zachować.

Aby pomóc w wyborze tekstów, proponujemy następujące zasady.

1. Tekst powinien być jasny. Z reguły jego znaczenie powinno być oczywiste. W przeciwnym razie ludzie albo będą odpychani przez to, w czym nie widzą sensu, albo będą mieli tylko próżną ciekawość, co kaznodzieja zrobi z tekstem. Istnieją jednak ważne wyjątki. Jeśli kaznodzieja jest przekonany, że potrafi wyjaśnić niejasny fragment i wykazać, że uczy on wartościowej prawdy, może go przyjąć. Jeśli jest to fragment, którym interesuje się wiele osób, a on naprawdę jest w stanie wyjaśnić jego znaczenie i wyciągnąć z niego przydatne lekcje, może być bardzo mądrze go użyć. Należy jednak pamiętać o trudności uczynienia fragmentu pouczającym i użytecznym. Wyjaśnianie tylko dla samego wyjaśniania jest zadaniem, na które kaznodzieja nie ma czasu.

2. Rzadko używaj tekstów o szczególnie elokwentnym języku. Może się wydawać, że obiecują zbyt wiele. A jeśli na początku wzbudzi się wielkie oczekiwania, to oczywiście bardzo trudno jest im sprostać. Nikt jednak nie powiedziałby z reguły, że takich tekstów należy unikać. Wiele z najszlachetniejszych i najbardziej imponujących fragmentów Pisma Świętego ma naturalną wielkość wyrazu, a zwyczajowe unikanie ich byłoby poważną stratą. Czasami prostszy tekst może przedstawiać ten sam temat, a bardziej rozbudowany fragment można wprowadzić w innym miejscu kazania.