O poezji i rzemiośle: Wybrana proza

Opinie czytelników

Recenzje tej książki podkreślają jej potencjał inspirowania i edukowania nowych poetów, ukazując Theodore'a Roethke'a jako wpływowego nauczyciela. Pojawiają się jednak głosy krytyczne dotyczące nierównej jakości tekstów i treści, a niektórzy czytelnicy uważają ją za rozczarowującą i pozbawioną głębi w nauczaniu poezji.

Inspirująca treść, doskonała przedmowa Carolyn Kizer, cenne spostrzeżenia na temat poezji i poetyki oraz umiejętności nauczania Theodore'a Roethke są dobrze oceniane przez wielu czytelników.

Nierówna jakość pisania, samolubne sekcje, brak wystarczających treści instruktażowych na temat nauczania poezji, a niektórzy czytelnicy uznali to za rozczarowujące w porównaniu z oczekiwaniami.

(na podstawie 8 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

On Poetry and Craft: Selected Prose

Zawartość książki:

„Jedną z zalet dobrej poezji jest to, że irytuje przeciętność”.

Theodore Roethke był jednym z najbardziej znanych i szczerych poetów i nauczycieli poezji, jakich kiedykolwiek znał ten kraj. W tym tomie wybranej prozy Roethke wyraża swoje zaangażowanie w możliwości wyobraźni, oferuje czułe rady młodym pisarzom i rzuca lotkami w wypchane koszule, lekkoduchów i głupców.

„Sztuka jest naszą obroną przed histerią i śmiercią”.

Z pomocą wdowy po Roethke'u, niniejszy tom został zredagowany tak, aby zawierał najlepsze wybrane fragmenty z niedrukowanych zbiorów prozy i wpisów do dziennika. Koncentrując się na tworzeniu i nauczaniu poezji, On Poetry and Craft będzie ceniony w klasie - a skandaliczne cytaty Roethke'a po raz kolejny urozmaicą nasze rozmowy.

„Musisz wierzyć, że wiersz jest rzeczą świętą, to znaczy dobrym wierszem”.

Theodore Roethke należał do znakomitego pokolenia poetów, do którego należeli Sexton, Plath, Lowell, Berryman, i podobnie jak oni otrzymał niemal wszystkie najważniejsze nagrody w dziedzinie poezji, w tym Nagrodę Pulitzera i dwukrotnie National Book Award. Pomimo swojej sławy pozostał legendarnym nauczycielem, znanym z troski i uwagi, jaką poświęcał swoim uczniom, poetom takim jak James Wright, Carolyn Kizer, Tess Gallagher i Richard Hugo. Roethke zmarł 1 sierpnia 1963 roku podczas pływania w basenie przyjaciela.

„Ale zanim zostanę zredukowany do absolutnej miazgi przez moją własną ambiwalencję, muszę się pożegnać. Stary lew ginie. Nimfy, życzę wam wielu ryb. Niech wasze poszukiwania trwałości będą na zawsze wściekłe”.

O poezji i rzemiośle

Jestem przytłoczony pięknym nieładem poezji, wieczną dziewiczością słów.

Wiersz, nawet w krótkim czasie po napisaniu, nie wydaje się cudem; nienapisany, wydaje się czymś poza możliwościami bogów.

Nie możemy uciec od tego, czym jesteśmy i obawiam się, że wiele z moich pojęć na temat wiersza (nie mam ich zbyt wiele) zostało uwarunkowanych faktem, że przez prawie 25 lat próbowałem nauczyć młodych czegoś o naturze wiersza, pisząc go - i to przy bardzo niewielkiej formalnej wiedzy na ten temat lub wcześniejszych instrukcjach. Będzie więc podobnie