Opinie czytelników
Podsumowanie:Książka Glyna Maxwella poświęcona poezji spotkała się z entuzjastycznymi pochwałami i krytycznymi opiniami. Wielu czytelników docenia dowcipne, wnikliwe podejście Maxwella, które czyni poezję przystępną i przyjemną, podkreślając znaczenie formy i tradycji. Jednak niektóre krytyki koncentrują się na kwestiach czytelności książki, szczególnie w ostatniej części, i jej postrzeganym konserwatywnym nachyleniu. Ogólnie rzecz biorąc, choć jest ona ceniona jako źródło informacji dla początkujących poetów, niektórzy uważają, że może nie służyć dobrze początkującym ze względu na swoją złożoność.
Zalety:⬤ czyni poezję przystępną
⬤ dowcipny i wnikliwy styl pisania
⬤ pełen mądrości
⬤ zapewnia świeże spojrzenie na poezję
⬤ oferuje wartościowe dyskusje na temat formy i tradycji
⬤ wzmacnia czytelników
⬤ przydatne przykłady z historii poezji.
Wady:⬤ Problemy z czytelnością, szczególnie w ostatniej części
⬤ niektórzy uważają, że ma konserwatywne nastawienie
⬤ może być zbyt złożona dla początkujących
⬤ nie jest podręcznikiem
⬤ niektóre argumenty są zagadkowe lub trudne do naśladowania
⬤ niektóre sekcje pozostawiają czytelników sfrustrowanych.
(na podstawie 21 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
On Poetry
Zawartość książki:
„To książka dla każdego” - deklaruje Glyn Maxwell o »On Poetry«. Przewodnik po pisaniu poezji i obrona sztuki, będzie szczególnie ceniony przez pisarzy i czytelników, którzy chcą zrozumieć, dlaczego i jak ważna jest technika poetycka. Kiedy Maxwell stwierdza, że „w rymie liczy się odległość między rymami” lub „przerwa między wierszami jest interpunkcją”, kompresuje w proste, zapadające w pamięć frazy wiele praktycznej mądrości.
W siedmiu rozdziałach, których dziwne, gnomiczne tytuły zapowiadają wyjątkowość książki - „Biały”, „Czarny”, „Forma”, „Puls”, „Gong”, „Przestrzeń” i „Czas” - poeta bada swoje przekonanie, że najwspanialszy wiersz powstaje z harmonii umysłu i ciała, a formy poetyckie wywodzą się z ludzkich potrzeb: oddechu, bicia serca, kroku, postawy. „Dźwięk formy w poezji wywodzącej się z pieśni, uformowanej przez oddech, jest dźwiękiem tego stworzenia pragnącego pozostawić ślad. Metrum mówi tik-tak. Rym mówi pamiętaj. Biel mówi samotność” - pisze Maxwell. Aby zilustrować swoją argumentację, opiera się na osobistych punktach odniesienia, takich jak Emily Dickinson i Robert Frost. Jako doświadczony nauczyciel, Maxwell zabiera nas również do świata zajęć z kreatywnego pisania, gdzie poznajemy doświadczenia czterech aspirujących poetów.
„Opanujesz formę, opanujesz czas”, mówi Maxwell. W tym przewodniku po najbardziej starożytnej i wysublimowanej sferze literatury Maxwell dzieli się z nami swoim mistrzostwem.
