Zarządzanie zasobami naturalnymi oznacza zarządzanie zasobami takimi jak woda, ziemia, lasy, rośliny i zwierzęta, ze szczególnym naciskiem na to, jak zarządzanie wpływa na jakość życia obecnych i przyszłych pokoleń. Jest to istotny obszar, w którym zarówno społeczności wiejskie, jak i miejskie są bezpośrednio zależne od otaczających je zasobów naturalnych w zakresie ich korzyści ekologicznych i zasobów, takich jak dostęp do ziemi, lasów, źródeł wody, pastwisk i pól itp.
Kobiety znajdują się zatem w centrum powiązań między środowiskiem a rozwojem. Wykonują one wiele zadań rolniczych i hodują małe zwierzęta, dostarczają drewno opałowe i wodę, generują znaczne dochody dla budżetu rodzinnego poprzez sprzedaż rękodzieła, różnorodnej żywności uprawnej i dzikiej, drewna opałowego i innych produktów, a także opiekują się swoimi dziećmi i ich własnością.
Aby wypełniać swoje zadania, kobiety formalnie lub nieformalnie zarządzają zasobami (Chen i Ravillion, 2008). Koncepcja zarządzania zasobami naturalnymi jest zasadniczo powiązana z rozwojem obszarów wiejskich, ponieważ alokacja zasobów jest niezbędna do generowania zrównoważonych źródeł utrzymania.