O latarniach morskich

Opinie czytelników

Książka jest unikalną mieszanką wspomnień, historii i dyskusji literackiej skupionej wokół latarni morskich, przemawiającą szczególnie do tych, którzy podzielają ich pasję. Pisanie jest żywe, pozwalając czytelnikom połączyć się emocjonalnie z tematem. Pomimo pewnych krytycznych uwag dotyczących tłumaczenia i zakończenia, wiele osób uznało tę książkę za wnikliwą i wciągającą.

⬤ Dobrze napisane i żywe opisy latarni morskich
⬤ Unikalne połączenie pamiętnika, mikrohistorii i dyskusji literackiej
⬤ Wciągająca dla entuzjastów latarni morskich
⬤ Oferuje wgląd w sztukę i literaturę
⬤ Zaskakująca w swojej głębi i emocjonalnym wpływie.

⬤ Może być nużąca dla czytelników, którzy nie pasjonują się latarniami morskimi
⬤ Pewne obawy dotyczące potencjalnych błędów w tłumaczeniu
⬤ Zakończenie zostało uznane przez niektórych za nijakie i niesatysfakcjonujące.

(na podstawie 4 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

On Lighthouses

Zawartość książki:

"Ta książka to światełko w tunelu. " --The Paris Review.

Z dala od domu, w zaciemnionym nowojorskim mieszkaniu, gdzie opresyjne drapacze chmur jeszcze bardziej ją izolują, Jazmina Barrera oferuje wycieczkę po swoich latarniach morskich - tych strukturach, których przesłanie brzmi "przede wszystkim, że istoty ludzkie są tutaj". ".

Zaczynając od dziadka Roberta Louisa Stevensona, inżyniera odpowiedzialnego za oświetlenie szkockiego wybrzeża, On Lighthouses w pomysłowy sposób analizuje latarnie morskie od wybrzeży Hiszpanii po wybrzeża Oregonu, a także te w dziełach Virginii Woolf, Edgara Allana Poe, Ingmara Bergmana i wielu innych.

Próbując "kolekcjonować" latarnie morskie, obsesyjnie je opisując, Barrera zaczyna kwestionować naturę pisania, kolekcjonowania i tego, w jaki sposób, wpatrując się tak intensywnie w jedną rzecz, staramy się unikać innych. Na równi z osobistymi wspomnieniami i historią literatury, On Lighthouses zabiera czytelnika w desperacką ucieczkę od szalejącego morza do zimnego kamienia - od beznadziejnej izolacji do znaczącej - kończąc w końcu w miejscu spokoju: domu bezinteresownego, przewodniego światła.