What to Remember, What to Teach: Human Rights Violations in Chile's Recent Past and the Pedagogical Discourse of History
Książka What to Remember, What to Teach przeznaczona jest dla badaczy, doktorantów i nauczycieli zainteresowanych dziedzinami dyskursu i studiów nad pamięcią, a w szczególności lingwistyką i multimodalną rekontekstualizacją historii w dyskursach pedagogicznych oraz ich związkiem z przekazywaniem i współkonstruowaniem wspomnień o niedawnej przeszłości narodowej. Niniejsza książka ma na celu zapewnienie lepszego zrozumienia procesów praktyk pamięci i ich konstrukcji w pedagogicznym dyskursie historii w Chile w odniesieniu do niedawnej bolesnej przeszłości narodowej związanej z łamaniem praw człowieka i dyktaturą, która jest częścią historii wspólnej dla krajów Ameryki Łacińskiej.
Mając to na uwadze, niniejsza książka oferuje szczegółową analizę dyskursu, w jaki sposób ta niedawna traumatyczna historia narodowa jest rekontekstualizowana i negocjowana w chilijskiej edukacji historycznej na poziomie średnim. Proponowana analiza jest analizą dyskursu społecznego kluczowych pisemnych i ustnych korpusów praktyk pedagogicznych z perspektywy multimodalnej, zwracając szczególną uwagę na konstrukcję prozodii ewaluacyjnych w analizowanych dyskursach. Analizowane korpusy obejmują oficjalne podręczniki historii, interakcje w klasie historycznej, wywiady z nauczycielami i uczniami, chilijską historię napisaną przez specjalistów oraz oficjalne dokumenty wyprodukowane przez państwo w latach postdyktatorskich.
Książka ta nie tylko oferuje szczegółową lingwistykę i multimodalną analizę kluczowych dyskursów, które konstruują praktyki pedagogiczne dotyczące niedawnej traumatycznej przeszłości dyktatury i łamania praw człowieka w Chile; przedstawia również teoretyczne rozwinięcie interpersonalnych i empirycznych regionów znaczeń z podejścia systemowego lingwistyki funkcjonalnej oraz z zasobów języka hiszpańskiego. Podsumowując, niniejsza książka ma stanowić wkład w nasze zrozumienie tego, w jaki sposób niedawna wrażliwa przeszłość narodu jest historyzowana, przekazywana i współkonstruowana przez nowe pokolenia młodzieży i ich nauczycieli historii poprzez dyskursywną eksplorację procesów pamiętania i zapominania w mikroprzestrzeni praktyki pamięci w klasie oraz poprzez osobiste i społeczne wspomnienia nauczycieli i uczniów.