O czym mówimy, kiedy mówimy o wojnie

Opinie czytelników

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 3 głosach.

Oryginalny tytuł:

What We Talk about When We Talk about War

Zawartość książki:

Książka wybrana przez redakcję Amazon.ca w 2012 roku i uznana przez Globe and Mail za Top 100 książek 2012 roku.

Znalazła się na krótkiej liście nagród Governor General's Award for Non-Fiction, Shaughnessy Cohen Prize for Political Writing i John W. Dafoe Book Prize.

Znalazła się na długiej liście Charles Taylor Prize for Literary Non-Fiction.

Prowokacyjne badanie tego, jak komunikacja ukształtowała język mediów i odwrotnie, oraz jak retoryka kształtuje sposób, w jaki Kanadyjczycy myślą o sobie jako narodzie i zaangażowaniu Kanady w utrzymanie pokoju, wojnę i na arenie międzynarodowej.

Według Richlera każda faza zaangażowania w Afganistanie była kształtowana nie tylko przez retorykę, ale także przez nadrzędną strukturę narracyjną. Temat ten jest obecnie bardzo szeroko dyskutowany. Wraz z wycofaniem kanadyjskich wojsk (przynajmniej częściowo) z Afganistanu stało się jasne, że nastąpił cykl retoryczny. Podczas gdy niegdyś Kanada utrzymywała mit o sobie jako państwie utrzymującym pokój, w ciągu ostatniej dekady nastąpiło wyraźne odejście od tego, podkreślając kanadyjskiego żołnierza jako wojownika. Jednak teraz, gdy kraj się wycofuje, język oratorski, którego używamy, odchodzi od bohaterów, zdolnych wojowników i poświęcenia i powraca do wygodniejszej wizji Kanady w roli pokojowej / szkoleniowej.

W ostatnich latach Kanada dokonała dużych inwestycji finansowych w aparat wojenny - w sposób, w jaki nie robiła tego od bardzo dawna - i w miarę jak realia wojny wracają do domu (straty, tragedie, okrucieństwa, trwałe reperkusje, które wracają do domu wraz z żołnierzami, którzy byli na linii frontu), Richler twierdzi, że kluczowe jest, abyśmy zrozumieli naszą narodową perspektywę wojny - jak ją kształtowaliśmy i jak nadal ją kształtujemy.

Wykorzystując ostatnie wydarzenia, w tym postrzelenie amerykańskiej kongresmenki Gabrielle Giffords i trzęsienie ziemi na Haiti, Richler argumentuje, że bardzo możliwe, że epicka narracja Kanady powraca do powieści, gdy powoli odzyskujemy naszą agendę pokojową.