O czym mówię, gdy mówię o bieganiu

Opinie czytelników

Wspomnienia Harukiego Murakamiego, „What I Talk About When I Talk About Running”, przeplatają jego doświadczenia jako biegacza długodystansowego z jego podróżą jako pisarza. Książka zgłębia filozofię biegania i pisania, badając, co te czynności ujawniają na temat życia, wytrzymałości i rozwoju osobistego. Podczas gdy większość czytelników docenia szczerość i relatywne spostrzeżenia, niektórzy uważają, że narracji brakuje głębi i jest nieco elitarna.

⬤ Szczery i introspektywny styl pisania, który rezonuje zarówno z biegaczami, jak i pisarzami.
⬤ Wnikliwe powiązania między bieganiem a kreatywnością.
⬤ Wciągające osobiste anegdoty, które podkreślają filozofię Murakamiego na temat życia, cierpienia i wytrzymałości.
⬤ Apeluje do szerokiego grona odbiorców, w tym tych, którzy doceniają unikalny głos i perspektywę Murakamiego.

⬤ Niektórzy czytelnicy uważają, że w pamiętniku brakuje głębszej eksploracji niektórych tematów.
⬤ Przedstawienie stylu życia Murakamiego może wydawać się elitarne lub snobistyczne.
⬤ Niektórzy uznali książkę za mniej inspirującą niż się spodziewali, opisując ją bardziej jako podstawowy pamiętnik niż głęboki przewodnik.

(na podstawie 833 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

What I Talk About When I Talk About Running

Zawartość książki:

W 1982 roku, po sprzedaniu swojego baru jazzowego, aby poświęcić się pisaniu, Murakami zaczął biegać, aby utrzymać formę.

Rok później ukończył samotny bieg z Aten do Maratonu, a teraz, po dziesiątkach takich wyścigów, nie wspominając o triathlonach i mnóstwie uznanych przez krytyków książek, zastanawia się nad wpływem tego sportu na jego życie i pisarstwo. Na równi z dziennikiem podróży, dziennikiem treningowym i wspomnieniami, ten odkrywczy pamiętnik obejmuje jego czteromiesięczne przygotowania do maratonu w Nowym Jorku w 2005 roku i scenerie od tokijskich ogrodów Jingu Gaien, gdzie kiedyś dzielił bieg z olimpijczykiem, po rzekę Charles w Bostonie wśród młodych kobiet, które go wyprzedzają.

Przez tę wspaniałą soczewkę sportu wyłania się róg obfitości wspomnień i spostrzeżeń: moment eureki, w którym zdecydował się zostać pisarzem, jego największe triumfy i rozczarowania, jego pasja do starych płyt LP oraz doświadczenie, po pięćdziesiątce, obserwowania, jak jego czasy wyścigów poprawiają się, a następnie spadają. Na przemian zabawne i otrzeźwiające, zabawne i filozoficzne.