Chociaż zespół Willisa-Ekboma został po raz pierwszy opisany w latach 40.
ubiegłego wieku, to właśnie w ciągu ostatnich 20 lat poświęcono mu najwięcej uwagi. Wynika to z wysokiej częstości występowania w populacji ogólnej.
Przyczyniły się do tego również inne czynniki, takie jak znaczne postępy w charakterystyce genetycznej, ogólny impuls zapewniony przez rozwój medycyny snu w krajach rozwiniętych oraz potencjalny czynnik zachorowalności, jaki ta choroba stanowi dla innych chorób, takich jak choroby sercowo-naczyniowe lub metaboliczne, nie wspominając o znacznych postępach w leczeniu. W rezultacie liczba pacjentów zdiagnozowanych i leczonych z powodu RLS znacznie wzrosła w ostatnich latach.