Opinie czytelników
Podsumowanie:The New Space Race autorstwa dr Erika Seedhouse'a stanowi szczegółowe spojrzenie na konkurencyjny krajobraz eksploracji kosmosu między Chinami a Stanami Zjednoczonymi, koncentrując się w dużej mierze na implikacjach militarnych, a nie czysto eksploracyjnych wysiłkach. Chociaż książka oferuje cenny wgląd w to, jak oba narody rozwijają swoje zdolności kosmiczne, jest krytykowana za uprzedzenia autora i brak równowagi w przedstawianiu złożoności relacji między tymi dwoma krajami.
Zalety:⬤ Przejrzysty przegląd obecnego stanu programów kosmicznych zarówno Chin, jak i USA.
⬤ Dobra narracja wydarzeń historycznych z przydatnymi wykresami i opisami.
⬤ Podkreśla postępy poczynione przez Chiny w zakresie technologii kosmicznych i zdolności wojskowych.
⬤ Wciągający tekst, który prowokuje do myślenia na temat przyszłej polityki i implikacji wyścigu kosmicznego.
Wady:⬤ Widoczne uprzedzenia autora wobec Chin, prowadzące do potencjalnie wypaczonej perspektywy.
⬤ Skupienie się na militarnych zastosowaniach przestrzeni kosmicznej przyćmiewa dyskusje na temat aspiracji eksploracyjnych.
⬤ Pewne nieścisłości faktograficzne i brak dogłębnego zrozumienia chińskiej kultury i motywacji.
⬤ Przedstawia jastrzębi punkt widzenia na współpracę z Chinami, odrzucając potencjalne wspólne wysiłki.
(na podstawie 4 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
The New Space Race: China vs. USA
Zawartość książki:
Najbardziej zaludniony naród świata postrzega przestrzeń kosmiczną jako atut, nie tylko z technologicznego i handlowego punktu widzenia, ale także z politycznego i militarystycznego. Reperkusje tej ideologii sięgają już daleko poza Waszyngton. China vs. United States oferuje wgląd w przyszłe chińskie aspiracje w kosmosie i polityczno-militarne implikacje zbliżającego się wyścigu kosmicznego, a także wyjaśnia, dlaczego międzyplanetarny statek kosmiczny o nazwie Tsien Hsue Shen może pewnego dnia podróżować na planety zewnętrzne.
Do czasu udanego wystrzelenia przez Chiny taikonautów na orbitę, chiński program kosmiczny przyciągał niewielką uwagę międzynarodową. Książkę otwiera analiza krótkiej, piętnastoletniej historii Chińskiej Narodowej Administracji Kosmicznej i jej długiej listy osiągnięć. Rozdział 2 zawiera ocenę chińsko-amerykańskich interesów technologicznych i handlowych w kosmosie oraz ich implikacji w napędzaniu potencjalnego wyścigu kosmicznego. Przeanalizowano cele bezpieczeństwa narodowego USA i Chin, pokazując, w jaki sposób ich intencje w coraz większym stopniu prowadzą do wojskowej integracji technologii kosmicznych. Rozdział 3 opisuje obawy Chin związane z potęgą kosmiczną Stanów Zjednoczonych, ich obsesję na punkcie prestiżu narodowego oraz sposób, w jaki załogowe loty kosmiczne są postrzegane jako kluczowy element utrzymania legitymizacji Partii Komunistycznej. Chiny koncentrują się obecnie na celach podobnych do tych z programu NASA Constellation - eksploracji Księżyca i Marsa. Poniższy rozdział analizuje ambitne plany obu krajów i ocenia, czy śmiały cel Chin, jakim jest lądowanie taikonautów na Księżycu do 2020 r., idzie w parze z niezbędnymi możliwościami.
W rozdziale 5 dr Seedhouse opisuje sprzęt kosmiczny opracowywany przez USA i Chiny oraz postępy poczynione przez Chiny w próbie dorównania możliwościom technologicznym USA. Kolejny rozdział zawiera przegląd pierwszych załogowych lotów kosmicznych Chin i pokazuje, że pomimo braku doświadczenia Chińczycy mogą wkrótce rzucić wyzwanie USA w wyścigu na Księżyc. W rozdziale 7 autor omawia, w jaki sposób chiński załogowy program kosmiczny może zwiększyć międzynarodowy prestiż kraju, a także analizuje koncepcję załogowych lotów kosmicznych jako ryzykownego sposobu na podniesienie statusu narodowego oraz potencjalne konsekwencje katastrofy podobnej do Challengera i Columbii.
Rozdział 8 porusza kwestie sojuszy i współpracy między NASA i ESA a Chinami i Rosją lub, alternatywnie, USA i Chin realizujących swoje ambicje kosmiczne samodzielnie. Rozważane są implikacje każdego z tych rozwiązań w kontekście zbliżającej się rywalizacji w przestrzeni kosmicznej. W rozdziale 9 omówiono reperkusje chińskiego programu kosmicznego wyprzedzającego NASA oraz to, czy Stany Zjednoczone mają wolę polityczną, aby rozwijać swój własny program kosmiczny, aby zapobiec uzurpacji pozycji jedynego supermocarstwa kosmicznego. Biorąc pod uwagę wzajemne podejrzenia istniejące w obu krajach, być może nieuniknione jest, że Waszyngton i Pekin znajdują się na kursie kolizyjnym w kosmosie. Ostatni rozdział opisuje implikacje takiej konfrontacji i omawia, co, jeśli w ogóle, można zrobić, aby zapobiec nowemu wyścigowi kosmicznemu.
